* Dankbaarheid = Poort tot leven

* Dankbaar zijn = Bouwen

* Dankbaarheid = Kracht

* God als lustobject

* Dankbaarheid = Evangelisatie

* Dankbaarheid verbreekt de vloek




'Niet dat ik dit zeg, als zou ik gebrek lijden; want ik heb geleerd met de omstandigheden, waarin ik verkeer, dankbaar te zijn.' Filipp. 4:11
Dank voor alles wat je nu al hebt, bent en kan in Christus. Dan is je fundament stevig. Dan heb je je fundament aanvaard, zodat het niet in kan storten of weggeroofd kan worden. Zo heb je een dubbel pantser. Dankbaarheid is je dubbele laag, je dubbele bodem. Juist door dankbaarheid ga je nog meer groeien. Als we dankbaar leren te zijn, leven we in harmonie met God. Dan betreden we werkelijk de poorten van het Eeuwige Leven.
God zal er alles aan doen om ons dankbaar en tevreden te maken. Dat gaat Hem boven alles. Het is Zijn prioriteit met ons leven. Het is niet de genezing, de uitredding uit een situatie. Neen. Het is de dankbaarheid die ons gelukkig maakt. Zo zijn we soepel in Gods hand. Zo kan Hij elke weg met ons begaan die Hij nodig acht. Zo zijn we geen gevaar voor Zijn Geest. De Heilige Geest voelt Zich op Z'n gemak bij dankbare mensen, mensen die genoegen nemen met de omstandigheden waarin ze zich bevinden. mensen die niets 'vanzelfsprekend' vinden, maar blij en tevreden zijn met alles wat God hen geeft. Ook met zijn Tuchtigende Hand. Wij moeten dankbaar zijn met het Kruis wat op ons pad komt, want dat brengt ons tot leven,


Je bouwt door alles wat God aan je geeft in liefde te aanvaarden. Dankbaarheid is het cement tussen de stenen, wat het bouwwerk onverwoestbaar maakt. Zo durft God je meer en meer te geven, omdat je zo'n onverwoestbaar fundament hebt. Zo durft Hij ook grote verantwoordelijkheid te geven, want de mensen kunnen op je bouwen. Mensen die niet dankbaar zijn, zijn gevaarlijke mensen. Mensen die op hen bouwen, zullen vroeg of laat merken dat ze daardoor schade lijden. Gods eindtijd-profeten en apostelen, die de fundamenten van het Koninkrijk leggen (Efez. 2:19-20), zullen dankbare mensen zijn.

Grote verantwoordelijkheid wordt gebouwd op grote dankbaarheid !

Voordat je verder gaat met streven naar meer: STREEF NAAR DANKBAARHEID ! Kijk of er met cement is gebouwd. Kijk of je misschien ergens nog geen dankbaarheid hebt, en dan vooral wat betreft het lijden dat op je pad is gekomen. Heb je het in dankbaarheid aanvaard als een bouwsteen van je leven, als een Liefdevolle Tucht uit Vaders Hand ? Of heb je die steen ergens neergeslingerd alsof hij niets waard is ? Hoe ben je met het Kruis omgegaan ? Of liever gezegd: hoe ben je met het Lijden van Christus, het Geslachte Lam van God, omgegaan ? Is Hij werkelijk de hoeksteen van je leven (1 Petr. 2) ?
Zoek die stenen die je zo verwaarloosd hebt weer op, bouw eerst met de stenen die God je alreeds gegeven heeft ! Anders krijg je van Hem geen nieuwe !
Juist als je die Lijdensstenen van God weer tot je neemt om er mee te gaan bouwen, die verbroken stukken brood van God, dan zul je merken dat ze in je handen vermenigvuldigd worden. Dan blijf je bouwen. Dan heb je een wonder van God in je leven gekregen. Dankbaarheid zet het principe van vermenigvuldiging in werking (1 Matt. 15:36-38).

We moeten niet bidden om meer kracht, maar om meer dankbaarheid !

Als we meer willen hebben van Gods Geest, meer vruchten of meer gaven, dan moeten we stoppen met het telkens bidden. Stoppen met bedelen. We moeten eerst dankbaar worden, anders zijn onze gebeden een grote gruwel voor God (Spr. 15:8). Eerst dankbaar worden voor die grote genade die we al van God hebben gekregen, want anders verachten we Gods Geest. God is een Persoon ! Hoe gaan we met Zijn geschenken om ? Als je verkering met iemand hebt, dan kun je die persoon toch ook niet dwingen om direct met je naar bed te gaan. Hoe gaan we met God om ? We kunnen geen opwekking afdwingen bij God ! Dat kunnen we niet en dat mogen we niet ! Zijn wij er klaar voor ? Is Hij er klaar voor ? Dat zijn dingen die we ons moeten afvragen. We mogen God niet pushen om zichzelf direct aan ons te geven voor 100%. We mogen Hem op dat punt niet manipuleren. Daar is Hij te heilig en te gevoelig voor.
We moeten niet vergeten dat we Hem in deze honderden jaren kerkgeschiedenis verschrikkelijk verminkt hebben. Ook op het gebied van Goddelijke Gemeenschap: 'o ja, God, kietel me even hier, en kietel me even daar. ja, daar is het lekker.' We misbruiken God om onze eigen regeertes te bevredigen. Iemand zei eens tegen me dat het allemaal een grote zelfbevrediging is. En ik kan hem gelijk geven, hoe schokkend dat ook is. We hebben God gedwongen om snel uit de kleren te gaan. Het is misselijk om hierover te praten, maar ik kan niet anders. Ik ervaar hier zo Gods verdriet en toorn over. Ik kan niet zwijgen. Gunnen we God de tijd ? Of moet Hij soms met een varken trouwen ? Wat stellen we ons eigenlijk voor van 'de bruiloft des Lams', waar Openbaring 19 over spreekt ? Een groot vies, vet varken die een lam aan een ketting heeft vastgemaakt ? Hebben we dan geen respect voor God ?


'Welnu, de wijgaard van de Heere der Heerscharen is het huis Israels, en de mannen van Juda zijn de planten waarin hij vreugde heeft; Hij verwachtte goed bestuur, maar zie, het was bloedbestuur; rechtsbetrachting, maar zie, het was rechtsverkrachting !' Jes. 5:7

Bij gebrek aan dankbaarheid ontstaat er overmoed, eerzucht, manipulatie, etc.

Als je wilt dat je geestelijke zintuigen gaan werken, sla ze dan uit naar Gods Geest van Dankbaarheid. Daar komen ze tot groei en bloei. Doe dit specifiek, in gebed, door het uit te spreken (Rom. 10, Jak. 3).

Als je ergens in dreigt vast te lopen, als je in niemandsland terecht komt of geïrriteerd raakt doordat je iets niet weet, grijp dan terug naar datgene wat je al wel hebt en weet, grijp dan terug naar de DANKBAARHEID !

Als we ondankbaar zijn, dan grijpen we God naar de borsten. Dan grijpen we God naar Z'n geslachtsdelen, dan verkrachten we Hem.
In de dankbaarheid, in het teruggrijpen naar alles wat we al van God hebben gekregen, is alles te vinden. Al het leven. Hierin is groei en bloei. Hierin ligt ook Gods Genezing vastgelegd. Voor dankbare mensen hoeft God niet bang te zijn. Aan die mensen kan Hij ALLES geven. En dat doet Hij dan ook. In de dankbaarheid zijn de Hemelse sluizen te vinden. Daar gaan de hemelpoorten open !

'Wie heeft, hem zal gegeven worden, en wie niet heeft, ook wat hij meent te hebben, zal hem ontnomen worden.' Luc. 8:18

Alleen door dankbaarheid krijg je alles echt in je bezit. Je hebt alleen iets als je er dankbaar voor bent. Door dankbaarheid draai je a.h.w. de sleutel van Gods schatkist om, zodat de schatten zichtbaar worden en ontvangen kunnen worden. Ondankbare mensen hebben niets.
Tekenen van ondankbaarheid: irritatie, sensatie-lust, eerzucht, streven naar macht, manipulatie, protserigheid, pronken, bitterheid, etc. Hizkia werd hoogmoedig door gebrek aan dankbaarheid (2 kronieken 32:25). Hier kwam Gods toorn over. Al deze zaken kunnen ons lastigvallen als we ondankbaar zijn. Het is a.h.w. het alarm van God dat ons laat zien dat we nog op sommige punten ondankbaar zijn. Dankbaarheid is onze bescherming. Door dankbaarheid versla je de vijand en straal je een vuur uit waarvoor iedere overgebleven vijand wegvlucht.

Als je door satan wordt lastiggevallen, werk dan aan je DANKBAARHEID.
Alleen als we in DANKBAARHEID leven, durft God het met ons aan. Alleen in de Geest van Dankbaarheid kunnen we ons vrij bewegen. Daarin gaan onze ogen en oren open. Daar gaan onze geestelijke zintuigen werken. Dan durft God het nl. met ons aan. Dan wil Hij het ons verder en is de bruiloft in zicht. Alleen deze dankbaarheid is de weg naar een hartsrelatie met God. Alleen dankbaarheid maakt ons tot de bruid van het lam.
Ondankbaarheid - en alles wat daarbij komt - maakt ons tot de bruid van satan.
'Dankt te allen tijde in de Naam van onze Heere Jezus Christus God, de Vader, voor alles.' Efez. 5:20
Dat wil zeggen dat God wil dat we altijd een dankbare houding aannemen, een dankbare levensstijl. Dat ons denken, spreken en doen doordrenkt is met de Geest van Dankbaarheid (Kol. 2: 6-7, 3:15-17).


'Wij danken God, de Vader van onze Heere Jezus Christus, te allen tijde bij ons bidden voor u.' (Kol. 1:3)

Paulus dankte altijd voor zijn mede-broeders en zusters, voor hun geloof en liefde. Hij wist dat op die manier alles bekrachtigd en vastgelegd werd in de handen van God. Hij wist dat hij door deze dankbaarheid de mensen redde van de ondergang. Hij legde het cement ook op de stenen van het levenshuis van zijn mede-mens.
Door dankbaar te zijn voor elkaar, bouwen we elkaar stevig op en maken we elkaar onaantastbaar sterk. Wil je je familie, je vrienden, ja, de gehele wereld redden, wees dan dankbaar voor hen. Wees dankbaar voor hun goede kanten, maar wees ook dankbaar dat je door hen geslepen en gevormd wordt. Wees er dankbaar voor dat ze er zijn. Dank God voor hen. Dan zul je wonderen gaan meemaken (1 Tim. 2:1-4). Paulus noemt een lijstje met zegeningen op in Efeziers 1 :15-23. Wij mogen dat bidden voor anderen. Laatst ontdekte ik de voorwaarde in vers 15-16 -> 'Daarom houd ik, gehoord hebbende van uw geloof in de Heere Jezus en van uw liefde tot al de heiligen, niet op te danken, u gedenkende bij mijn gebeden, opdat' ... en dan volgen de zegeningen.

Door dankbaarheid voor de ander gaat het lijstje pas in werking treden in het leven van die persoon. We kunnen bidden tot we een ons wegen, maar als we niet danken, dan gebeurt er helemaal niets. Dan kan het leven van die persoon wel veranderen, maar dat komt dan niet door onze gebeden.

Alleen door dankbaar te zijn voor de ander, kunnen we in onze gebeden de ander bereiken ! (Kol. 4:2-4)

Dankbaarheid is de sleutel tot een succesvol gebedsleven.

Dankbaarheid is de poort tot het hart van de ander.

Juist omdat we geneigd zijn niet voor elkaar te danken, ontstaat er zoveel koudheid en verworpenheid in de gemeente van Jezus Christus. De Heilige Geest kan zo niet doorbreken, zodat allerlei andere geesten de kerk inwippen. Het is daarom een levensgevaarlijke boel nu in de gemeente. En zo is de boodschap die we uitdragen dan ook gebrekkig. We moeten bet Evangelie van Dankbaarheid weer prediken en daarbij vooral niet vergeten om dankbaar te zijn voor de mensen die we mogen benaderen. Dank God voor hen. Dank God voor wat Hij al in die mensen heeft gedaan. Heb respect voor die mensen. Je kan ook al heel wat van hen leren. Dankbaarheid brengt ons tot onderdanigheid (Hebr. 12:28-29 & Efez. 5:20-21).

'Dankt onder alles, want dat is de wil van God in Christus Jezus ten opzichte van u.' 1 Tess. 5:18


1 Timoteus 2 vers 1-4 zegt ons dat we voor ALLE mensen moeten danken, ook voor koningen en alle hooggeplaatsten, opdat we een stil en rustig leven mogen leiden in alle Godsvrucht en waardigheid.
Juist door voor alle mensen op de wereld dankzegging te doen, nemen we hun zegeningen aan en ook de tucht die zij ons brengen. Zo hebben we de kracht om hen in Gods Handen te leggen, zodat we vrijkomen van de vloek der mensheid, om zo een vredig leven in de Heer te leiden.

Dankbaarheid is de kracht om ons leven en de levens van anderen op te offeren aan God, opdat Hij met ons kan doen wat Hij wil.

Innerlijke genezing door het Grootste Kruis

Geen wond zal ooit geheel genezen worden, als het niet bezien wordt in het Licht van het Grootste Kruis. Het grootste Kruis is het volledige, volmaakte en volbrachte Lijden van Jezus, wat een volledige, volmaakte en volbrachte brug is naar de Genezing van God. Wij hebben elke druppel van Jezus' Bloed nodig om volledig tot leven te komen.

'Er wordt gezaaid in zwakheid, en opgewekt in kracht.' 1 Korint. 15:43

Wonden zijn de perfecte voedingsbodems, de geschikte vruchtbare gronden, waarin het Grootste Kruis van Christus, de Boom des Levens, wortel kan schieten en tot een harmonieuze groei en bloei kan komen. Jezus zegt dat we pas Zijn Genezingskracht waardig zijn als we dat Kruis in ons hart dragen (Matt. 10:38, 1 Petr. 2:21-25).
Op harde, betegelde grond kan niets groeien, maar onze wonden zijn teer en vruchtbaar; ze hebben het Lijden van Christus al diep in zich. Ze weerspiegelen het Kruis van Golgota al. Hierin kan het Grootste Kruis Zich uiten. Hierin kan hij Zijn wortels uitslaan en diep groeien. De wond waarin Hij groeit is in volmaakte overeenstemming met Zijn Lijden, en is daarom soepel en buigzaam. De wond geeft mee en vormt een geheel met de boom.
God komt en groeit in de mensen die open staan voor Zijn Pijn en verdriet. Mensen die het Kruis willen dragen. Mensen die zijn wonden als brandmerk dragen, hebben het zegel van Zijn bevestiging en Zijn bescherming. Aan hen kan de dood niet komem, maar moet elke dood wijken voor het Licht en Leven van Christus. Zijn Lijden en Sterven heeft Overwinning gebracht. (Ezech. 9)

Zaai de zaden van het Grootste Kruis, Gods Woorden, in je wonden. Daar is de grond vruchtbaar. Plant het Grootste Kruis in je pijnen. Daar zal het onverwoestbaar kunnen groeien:

'Want alle tucht schijnt op het ogenblik zelf geen vreugde, maar smart te brengen, doch later brengt zij hun, die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht, die bestaat in gerechtigheid.' Hebr. 12:11

Juist de pijnlijke gronden van ons leven bevatten de voedingsstoffen voor het kruis. De Boom des Levens wordt gevoed door onze tranen, door ons verdriet. Hierin kan Hij groeien en bloeien. Hierin kan Hij gestalte krijgen in ons leven. Zo worden we vol van de Heilige Geest. Het Kruis is ons Teken van Leven.

Alleen door Zijn lijden komen we in contact met God. Er kan alleen gezaaid worden in onze wonden. Alleen in de akkers van onze pijn kan het kruis wortel schieten. De rest van onze gronden is daar te hard voor. Daar komen oe vogels die het wegpikken. Daar komt de wind die het wegblaast. Daar is teveel onkruid, teveel dorens en distels die het zaad verstikken. Zie je pijnen als voeding voor het kruis. Je tranen bevatten alles wat nodig is om de Levensboom op te laten groeien.

Het kruis is de uiterlijke manifestatie van het feit dat Jezus Zijn gehele leven aan ons geeft. Het kruis is a.h.w. ons eigendomsbewijs van een Geestvervuld leven (1 Petr. 4:12-14). Onze wonden zijn daar de voortekenen van. Ze wijzen ons op de komst van het Grootste Kruis, de Boom des Levens, het volmaakte, volbrachte en Eeuwige Leven in Jezus Christus.

God spreekt tot de verbrokenen van hart ! Daar is Hij dichtbij (Jes. 57:14-15). Hij spreekt tot de verwonden.
De mensen die zo hoog met zichzelf oplopen kan Hij niet bereiken. God spreekt tot de verwonde, getuchtigde gedeeltes van je hart, als een verwonde Vader tot een verwond kind, samen vol van verdriet en pijn over de verwonde schepping.
Laten we niet proberen met onze verharde harten het Woord van God te verstaan, want het Woord van God kan daarin toch niet doordringen. Alleen satans woorden kunnen daarin weergalmen, want satan is de verharding zelve.
Laten we met een verbroken hart tot God komen, want daarin ziet Hij Zichzelf. Zijn vleesgeworden woord wordt alreeds in onze verbrijzelde harten weerspiegeld. Daar is voor God een weg, een baan, een brug, waarover Hij tot ons kan komen om alles in ons te voleindigen, om alles in ons tot leven te wekken. In onze verbrokenheid herkent Hij Zichzelf. Daarin heeft Hij een rustplaats gevonden. Een plaats waarin Hij zichzelf volledig aan uiten.

Onze wonden zijn de echo's van het Grootste Kruis, het Lijden van Christus. Ze weergalmen Zijn bittere pijnen, Zijn leed (2 Korint. 4:8-11).
Onze wonden zijn daarom opstapjes naar het Grootste Kruis. Elke wond is een traptrede, die ons steeds dichter bij de diepste pijn van Vaders hart brengt, waar wij Zijn diepste wezen ontmoeten. Zijn Tederheid en Lieflijke Schoonheid mogen en kunnen we daar aanraken, daar, bij het Grootste Kruis.

Je wonden zijn wegwijzers van het kruis. Ze wijzen je de weg naar het Grootste Lijden van God, daar waar je Zijn Stem kunt horen. Daar waar je Hem kunt voelen en zien, waar je Hem kunt ruiken en proeven.

In onze wonden zijn wij aan God verbonden.

Het zit automatisch door de zondeval in de mens gebouwd, dat hij de Woorden van God met de keiharde en sterke gedeeltes van z'n hart wil ontvangen, want dan kan hij alles zelf onder controle hebben. Dan kan hij er zelf een one-man-show van maken. Dan kan hij ermee opscheppen en zichzelf er groot mee maken. Zo wordt hij een god, naast God.
Als we Gods Woord opvangen met de verbroken en verwonde gedeeltes van ons hart, dan is dat moeilijker. Dan zijn we nl. te zwak om er zelf iets van te maken. Dan zijn we volkomen afhankelijk van de Heilige Geest. En dat is wat God betreft de bedoeling. De Heilige Geest komt alleen onze zwakheid en hulpeloosheid tegemoet (Rom. 8:26).
Er wordt gezaaid in zwakheid en opgewekt in kracht. Daar waar je zwak bent, kan God sterk zijn. Het kost ons iets als we willen zaaien in zwakheid, in onze wonden. We zaaien liever op onze sterke kant. Maar die sterke kant is juist zo'n gevaar in het Koninkrijk van God. Het is de akker van het vlees, vleselijke kracht. Als we daarop zaaien, dan zullen we ook oogsten (Gal. 6:7-8): VRUCHTEN VAN DE DUIVEL !

We denken bij onszelf dat we het Woord van God hebben gezaaid, en dat alles dan wel goed zal zijn, maar we vergeten dat op harde grond niets groeit. Het enige dat daar groeit is troep vanuit de hel. Er worden wolkenkrabbers op gebouwd, porno-huizen, video-theken ....en zelfs kerken; kerken die het recht niet hebben zichzelf kerk te noemen. Satan doet zich voor als een engel des lichts, dus we mogen van hem verwachten dat hij kerken bouwt. Ja toch ? Hoe moet hij anders de huichelaars en schijnheiligen grootbrengen. Er moet een plaats zijn waar de farizeeërs aan hun trekken komen, waar ze zelf voor God kunnen spelen. De kerk is de plaats waar je 'de held' kunt uithangen.
Vandaar dat satan verzot is op kerken, tempels en moskeeën. Zijn eindtijd-plan is dan ook de grootste kerk aller tijden te bouwen, daar waar de mensen hem als god aanbidden, daar waar hij de held is, de doorbreker (2 Tess. 2). Hij laat zichzelf daar dan ook rustig 'God' noemen, of 'Jezus Christus', of 'Heilige Geest'. Dat maakt hem allemaal niet uit, als hij maar de touwtjes in handen krijgt. Hij bouwt die kerk op HARDE, BETONNEN GRONDEN ! OP HARDE VROOMGEESTIGE GRONDEN.
Maar God bouwt aan Zijn Lichaam, Zijn Levend Lichaam. Hij bouwt aan het Kruis. Op verbroken harten en verbrijzelden van geest, daar bouwt Hij op. Daar kan Zijn Boom groeien.

T. Strijker, predikant/ apostolisch architect