Door de bloesem van mijn tranen en van een bloedend hart,
Door de scheuren van een verscheurde droomwereld,
Door een spotkleed kunstig gelegd tot pracht,
Kwam ik tot die andere wereld, door Gods gedachtes ingebracht,
Ingebrand als door een vuur, in Gods gedachtes,
Het vele bloeden maakte het roze, als een bloemenveld in een paradijs,
Ik kwam hier na een lange reis,
Waar gordijnen wegschoven een voor een,
Waar reuzen neervielen zij aan zij

Door tranen kwam ik hier, door een wild vuur wat maar niet stopte,
Het is de besnijdenis van de Heer, een hart uiteen getrokken,
Verdrinkende in duizend stemmen,
Ik kon niet meer

Nu ben ik dan een boom in het woud,
Nu draag ik dan de spiegels van een lang vergeten dag,
Schrijvende de woorden in de hemelen,
Kind, ik heb aan jou gedacht

Ik kwam in deze wereld, met jou in mijn gedachtes,
Ik zal je trekken, toe, grijp mijn koord,
Met rood fluweel je bedekken



De vlinder kwam terug uit een boze wereld,
Als zaad onder de grond,
Wortels reikend naar eeuwige heerlijkheden,
Al die vervlogen tijden,
Dromen, ja, dromen, ik kan ze weer grijpen,
Hier speelde ik als kind, hier vloog ik met de vleugels van de wind,
Hier was ik als een droom tussen vele dromen,
Hier kon ik veilig wonen

Nu leef ik tussen draken,
Ver weg van jou,
Maar de vlinder kwam terug uit een boze wereld,
De vlinder kwam terug, als zaad onder de grond,
Wortels reikend tot eeuwigheden,
Al die vervlogen tijden,
Dromen, ja, dromen, ik kan ze weer grijpen



De morgen bloedt,
Ik heb het niet verstaan,
Ik kan het niet horen, ook al roept u mijn naam,
Ik ben ver weg, ook al bent u dichtbij,
De stilte omhult mij

Ik kan niet meer terug, aan koorden gebonden,
De hemel houdt mij vast, en zendt haar speer,
Trek mij hoger, laat mij het zien,
Wat leeft tussen de wolken,
Voortdrijvende op de wind,
Een koor van engelen,
Zij dalen neer op de bloemen van een paradijs,
De morgen bloedt niet meer, de nacht is geheel vergaan,
En het morgenrood wordt roze, als een betoverd veld

Stemmen komen voort, bazuinen klinken,
Hemelse geuren als de rozen van het paradijs zich openen,
En dan verspreidt hun lied in de lucht,
Als een stromende rivier, als helmen over onze hoofden,
Ik heb het verstaan, ik heb het gehoord,
En de aarde opent zich onder mijn voeten,
Waar een schatkist voortkomt uit de nacht



Langs sluiers van het paradijs,
Ik had je gevonden, maar ik was te laat,
Je hart was al bevroren

Met tranen smolt ik jouw hart,
Met de warmte die ik nog had,
Maar toen werd het koud van binnen,
En ik ging langs de sluiers van het paradijs,
Dragende mijn kruis

En ze zeiden : je hebt de sleutel gevonden,
En ze lieten me binnen, en alles staarde me aan,
Toen werd ik in dieptes meegenomen,
En ik zag je daar staan

De letters van jouw taal waren als bloemen,
En je woorden als de geuren van het paradijs,
Je schonk mij vuur, en ik kwam tot leven



Dromen waren mijn vrienden,
Zij schoven opzij, en ik zag een tere wereld,
Waar geuren zijn als stemmen

En ik luisterde en liefde overspoelde mij,
Wateren kwamen over mij,
En de bloem van het paradijs groeide in mij