Er was eens een man die Orkaan heette. Het was een barbaarse gladiator en slaaf die ontsnapt was. Een strijdster genaamd Tania had hem op haar schip ‘De Vloedgolf’ opgenomen. Nu streed hij aan haar zijde. De oude moeder van Tania was de kapitein van het schip. Zij was een beleefde, listige dame, vol van wijsheid en kennis. Ze kende de hemelse zeeen als de beste. Mijn hart was gekruisigd, en ik was geriemd over mijn hele lichaam. Ik hield mijn zwaard in de lucht. Orkaan had mij gered toen ik jong was. Veel bloederige oorlogen heb ik aan zijn zijde gestreden, en dat ging niet zonder verwonding, maar Orkaan zei altijd : ‘Een wond, parfum voor de Heer.’ Ik heb me daar altijd aan vast gehouden. Zoveel demonische schepen op de hemelzeeen. Op een dag vroeg ik : ‘Heer, vertel me meer over die parfum.’ Ik had het niet zo op parfum. Het stonk, maar ik wist wel wat Orkaan bedoelde. Het ging om hemelse parfum van het kruis, voortkomende uit een flesje armoe. Die riemen op mijn lichaam waren zo kunstig door de Heere gelegd. Als ik dreigde te vallen, dan grepen ze me altijd aan mijn riemen. Dat was wel een veilig gevoel. Het was een tuig, een tuig des kruizes. Orkaan heeft me in de loop van mijn leven geleerd hoe mijn zwaard te gebruiken, en wanneer de speer te werpen. Ik heb veel aan zijn lessen gehad. Ik heb zelden zo’n zachte man als Orkaan meegemaakt, en op de hemelzeeen geldt het : ‘hoe zachtmoediger de man is, hoe sterker hij is.’ En daarom was Orkaan één van de sterksten die ik kende.

De Vloedgolf was een prachtig schip, hoog, met veel ruimte binnenin. Er woonden allerlei strijders in het schip. De meesten waren grootgebracht door Orkaan, of pas op latere leeftijd op het schip gekomen. Groenoog was een oude leeuw, een man met veel geheimen. Hij kwam niet zo vaak op het dek. Meestal alleen als het echt oorlog was, en dan maakte hij ook goed oorlog. Eens was hij de schrik op de hemelzeeen, maar nu deed hij het wat rustiger aan. De Heere leidde het zo dat Groenoog mij op een dag uitnodigde in zijn deel van het schip. Hier was ik nog nooit eerder geweest. Er stonden hier een heleboel zeldzame parfumflessen, parfumflessen van het kruis. Eén voor één begon hij te bespreken, en hij smeerde soms wat van dat spul op mijn riemen. Hij sprak over de kruisiging van de hersenen, en over de kruisiging van veel meer delen. Ook legde hij een vreemd sieraad om mijn nek als een soort waaier van lange staafjes met edelsteentjes. Het was een sieraad van het kruis en de armoe. Hij sprak dat de hemelse sieraden extra kracht gaven in de strijd. Toen kwam Orkaan binnen, en glimlachte, en ook Tania kwam binnen. Ik kreeg een nieuw riementuig, en het leek een beetje op de riemen van Jozef die ik eens had gezien. En ik herinnerde Jozef de Dromer, en ik was ook zo’n dromer, en ja, toen besefte ik : de dromen zijn de parfums van het kruis.

En Orkaan nam mij mee naar een andere ruimte die ik ook nog niet kende. ‘Dit is nu jouw ruimte,’ zei Orkaan. Het was tegenover de ruimte van Groenoog. Ook gaf Orkaan mij een nieuwe speer en een nieuw zwaard met een harig schild met juwelen erop. Ik was een droomstrijder, een gladiator van het kruis. De parfums leidden mij voort in de strijd. Het waren de dromen van het kruis. Orkaan liet me zien hoe de kanonnen werkten, en nam me daarna mee naar nog wat geheime ruimtes. De Heere had mijn gebed verhoord.