Het Geheim van de Leeuwen Thee

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....

Marion kreeg een leeuw voor haar verjaardag. Het was een hele vreemde leeuw. Hij had twee witte ogen, met kleine zwarte puntjes erin, en hij had ook vleugels.

's Nachts kon ze met hem reizen naar verre landen, dat had opa haar gezegd. Opa werkte vroeger bij een thee-fabriek. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij deze leeuw. Nu zijn kleindochter al zo oud was geworden, gaf hij haar de leeuw. Ze was al twaalf.

Marion had een grote wens. Ze wilde Mozes wel eens zien. Met kloppend hart ging ze naar bed. De leeuw zou haar om twaalf uur wakker maken, en dan zouden ze vertrekken. Ze wilde Mozes een vraag stellen.

Uiteindelijk was het dan zo ver, de leeuw had haar wakker gemaakt, en daar vlogen ze door de lucht, Marion op de rug van de leeuw. Ze kwamen bij een hondenhaag aan. De leeuw zei dat ze daar doorheen moest om bij Mozes terecht te kunnen komen. Aan het einde van de haag zag ze hem zitten, helemaal onder het bloed. Oh, wat had ze een medelijden met hem. Ze rende door de haag, maar ze werd door de honden gebeten, en viel neer. "Leeuw, waarom doe je niets ?" riep ze. Maar de leeuw was nergens meer te bekennen. En Mozes was ineens nog verder weg. Nu zag ze ineens alleen maar bos. "Wat, is dit een truc ofzo ?" riep ze ... maar niemand antwoordde haar. Al haar wanhopige woorden echoden tot haar terug.

Huilend viel ze weer neer. Ze was zo moedeloos na al dat lopen en dwalen. Ze had ineens al het vertrouwen in de leeuw verloren, en zelfs in haar opa. "Het komt allemaal door die stomme thee-fabriek. Ze hebben m'n opa bedrogen," dacht ze.

Ineens schrok ze wakker. "Het is twaalf uur," sprak de leeuw ".... we gaan vertrekken." "Maar, maar," stamelde Marion ... "Ik dacht dat we al vertrokken waren .... ik heb gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie gehad ..."

De leeuw vloog met haar over bergen en bossen ... en eindelijk kwamen ze daar aan waar ze moesten wezen ... bij Mozes ...... Maar, het was niet wat ze verwachtte ..... het volk leefde in slavernij ..... zelfs Mozes .....

"Ja," zegt Mozes, "ik moet je iets ernstigs vertellen, Marion ...."

Maar daar schrok Marion wakker. De leeuw had haar op de schouder getikt. Het was twaalf uur ..... Tijd om te vertrekken .....

Marion barstte in tranen uit .... "Oh, lieve leeuw," snikte ze .... "Hoe weet ik nu of ik droom of niet ?"

Nu zag ze ineens duizenden leeuwen voor haar, allemaal zeggende : "Kom mee, het is twaalf uur ..."

"Oh, wat heb ik toch gedronken," snikte ze ....

Een klein mannetje stond ineens voor haar. Het leek op een klein sparretje. "Je hebt van de thee gedronken ...," zei het mannetje ...

"Wat voor een thee, wat bedoel je ... ?" zuchtte Marion ...

"De Leeuwen Thee," zei het mannetje weer ....

"Wat is dat ?" vroeg ze weer ...

"Dat is de thee die Mozes met de Farao's dronk .... en wat hij bracht tot zijn volk, zodat hij ze kon uitleiden ....," zei het kleine sparretje vervolgens ...

Marion was zo verbaasd ... "Hoe kan die Thee dat dan doen ?" vroeg ze ...

"Nou, heel simpel," zei het mannetje ...., "die Thee brengt mensen in verwarring, zodat ze de dingen anders gaan zien ..."

"Waar komt die Leeuwen Thee dan vandaan ?" vroeg Marion weer ...

"Het stroomt uit de Torenklok van Babel ..... het brengt zichts-verwarring ...." vervolgde het kleine dennetje ...

Opeens schrok Marion wakker : "...weer gedroomd," zei ze .... Maar het bleef in haar hoofd steken .... Wat zou ze graag meer willen weten over die Torenklok van Babel ....

Ze ging op haar bed zitten en sloeg haar Bijbel open. Daar las ze over de Babylonische Spraakverwarring .... "Zouden er daarom zoveel kerken zijn ? Zodat niemand ergens gevangen hoeft te zitten ?" dacht ze ....

"Hebben we dan allemaal van die Leeuwen Thee gedronken ?" vroeg ze zich af toen ze op haar fiets zat op weg naar school ....

"Misschien weet de meester hier meer vanaf ...."

Toen ze de klas binnenkwam kreeg ze de schrik van haar leven .... Haar meester was een leeuw geworden .... en zelfs de kinderen ....

Weer schrok ze wakker ..... "Het is die thee ...." dacht ze .... "Sterke Thee" ...

Ze durfde zich niet meer te bewegen .... ze was zo in de war .... Maar een ding wist ze zeker : Ze wilde meer weten van het geheim van deze leeuwenthee ...

Ze pakte met trillende handen haar Bijbeltje weer .... het angstzweet was haar uitgebroken ..... Maar ineens zag ze dat het haar Bijbel niet meer was, maar een sprookjesboek ....

Wil je weten wat er in dat sprookjesboek stond ? Luister maar ....

Het heette : Het Geheim van de Leeuwenthee .....