Rusthuis Visioen S.B.A.T. - Continental Gateway Members Area
Hotel Dagdroom
Verhalen
Onderschept
Het Dagboek van Schoolmeester Rateldonk - Deel 2 Het Geheim van de Zebra Brug
2002
Ik liep door de straten van Luik, een Belgisch stadje. Op elke hoek kwam ik een klein mannetje tegen met een hoedje, zeggende dat mijn hoedje scheef of recht stond. Het wisselde zich telkens om. Is dit de wraak van het rode fietsje ?
Aan het einde van de stad staat een brug, genaamd 'De Zebra Brug'. Een vrouwelijke engel in lang blauw gewaad wenkt mij om tot de brug te komen. Ik word een beetje duizelig en misselijk, alsof alles in mij wordt omgedraaid.
Het Geheim van de Zebra Brug
Inhoudsopgave :
hoofdstuk 1 : Wij Zijn van de Belasting
hoofdstuk 2 : De Vermenigvuldigings-Truc
hoofdstuk 3 : Rateldonk Verzekeringen
hoofdstuk 4 : Nooit Meer Rode Soep
hoodstuk 5 : De Zebra Boom
hoofdstuk 6 : Terug op School
Hoofdstuk 1. Wij Zijn van de Belasting
Geliefd Dagboek,
Ik liep door de straten van Luik, een Belgisch stadje. Op elke hoek kwam ik een klein mannetje tegen met een hoedje, zeggende dat mijn hoedje scheef of recht stond. Het wisselde zich telkens om. Is dit de wraak van het rode fietsje ?
Aan het einde van de stad staat een brug, genaamd 'De Zebra Brug'. Een vrouwelijke engel in lang blauw gewaad wenkt mij om tot de brug te komen. Ik word een beetje duizelig en misselijk, alsof alles in mij wordt omgedraaid.
Aan de overkant van de brug staat een huisje : het zebra-huisje. Nou, laten we daar dan maar eens een kijkje nemen. Ik ren over de brug, en merk dat ik afwisselend lach en huil. Ik probeer harder te rennen, maar het lijkt wel alsof ik in de lijm terecht ben gekomen, en ik ben ineens zo zwaar, ik veer helemaal naar beneden, met de brug. Als dat maar goed gaat. Maar dan opeens veert alles weer omhoog. Dit gaat te snel, en ik voel me te licht. Ik suis omhoog, waar zal dit naartoe leiden ? Het is alsof ik de zon kan raken, zo heet. Maar al snel daal ik weer, en dit keer zo snel, en zo diep, dat ik er koud van word. Ik kan het aardijs raken.
Plotseling bevind ik mij in het zebra-huisje. Het licht knippert hier. Een mug drinkt hier koffie. Dat moet je maar durven.
'Ja, dat moet je maar durven,' wordt er gezegd. Iemand zit me na te doen. Ik zie een papagaai op de kast zitten. Hij lijkt op iemand, maar ik kan niet zeggen wie.
'Wie ben jij ?' vraagt hij krijsend.
'Zeg me eerst maar eens wie jullie zijn, en hoe kwam ik hier ?' zeg ik.
'Ach, gut, ben je alweer vergeten wie ik ben ?' krast de papagaai. Een klein kraaitje springt uit de papagaai.
'Als ik het niet dacht,' roep ik, 'jullie zijn van dat rode fietsje ! Wat moeten jullie nou weer ?'
Dan wordt ik ineens wakker. Ik heb opeens de enorme behoefte om een zebra te berijden. Gelukkig is er bij ons in de stad net een zebra-park geopend, en het is nog vroeg, dus ik klim over het hek, en spring op zo'n beest. het is gelukkig nog erg vroeg, iedereen ligt nog lekker te slapen. Ha, ha, dat gaat goed. Wat heb ik toch met zebra's.
Aan het einde van de rit klim ik weer over het hek, maar ..... er staat een klein rood fietsje tegen het hek geparkeerd.
Een geel klein mannetje springt tevoorschijn, zeggende : 'Het rode fietsje staat altijd voor u klaar. Aangenaam, ik ben van de belasting .... eh.... belasting voor het onderwijs, om even duidelijk te wezen. Eh, u krijgt nog van ons terug....We hadden ergens een piepklein foutje gemaakt in onze administratie .... U hebt uw leerlingen aan ons verkocht, maar wij zijn de slechtsten nog niet, en het was achteraf een beetje teveel van het goede, dus u mag een leerling naar keuze terugontvangen. Mjam, aardig van ons heh ? ...'
'Ja, zeer aardig,' stamel ik. 'Ehm.... ik kies voor Lize, ze was altijd een beste leerling, had altijd aardige cijfers, droeg aardige, nette kleren .....' En daar glijd ik weg in een zebra-gat .... De echo's van verdrietige en boze leerlingen zuigen me in de diepte .... Ik moet nu verschijnen voor .... Jezus, bent u dat ?
'Ja, meester Rateldonk, dat ben Ik,' zegt Jezus met een luide stem.
'Hoe was het met onderwijs-belasting ?' vraagt Hij.
'Eh, wel goed, dacht ik,' stamel ik, een beetje duizelig.
'Dus je bent een beetje duizelig, meester Rateldonk ?' vraagt Hij weer, 'Hoe komt dat zo ?'
'Eh, ik heb denk ik iets verkeerds gegeten,' mompel ik.
'Zeg, meester Rateldonk,' zegt Jezus vervolgens, 'die Zebra heb Ik ook gemaakt, is het geen prachtig beest.'
'Ja, ja,' zucht ik, 'nu U het zegt.'
'Zo, zo, Rateldonk, nog steeds evenveel praatjes.'
En dan ineens glijd ik door een papagaaien-put nog dieper naar beneden. Al mijn eigen stommiteiten echo-en in mijn hoofd. En het lijkt alsof iemand de volume-knop steeds harder draait .... God, de Vader, bent U dat ?
'Rateldonk, hoe was het bij onderwijs-belasting,' vraagt de Vader.
'Wel aardig, dacht ik,' stamel ik weer. Ik begin een beetje moedeloos te worden.
'Waarom zo down, Rateldonk ?' vraagt Hij weer. 'Iets verkeerds gegeten ?'
'Nee,' stamel ik, 'het komt door dat rode fietsje, ik had nooit naar ze moeten luisteren.'
'Wat nu dan, Rateldonk ?' vraagt de Vader.
'Ik ....ik ...weet het niet ...' stamel ik weer.
Dan glijdt ik ineens door een muggen-tunnel heen, nog dieper naar beneden. 'Ben jij dat Lize ?'
'Ja, meester, ze hebben me ......'
En dan word ik echt wakker, althans .... dat hoop ik maar. Ik durf vandaag niet naar school. Ik denk dat ik maar in bed blijf. Ik zal hen op de zondagschool allemaal eens vertellen wat ik heb meegemaakt. Neen, ik heb een beter plan. Ik zal hen leren wat een collecte is, ik zal ze leren hoe ze moeten collecteren, en met de opbrengst zal ik weer een ritje naar de zebra-brug maken, misschien dat ik daar het mannetje van kerk-belasting dan mag ontmoeten ..... Misschien dat we nog wat kunnen samenwerken met elkaar.
Slaap lekker, lief Dagboek, bedankt voor het luisteren. Enneh .... niet verder vertellen, he ....
Slaap lekker, Rateldonk, we zullen het vast niet verder vertellen .....
Ah, dan kan ik nu heerlijk slapen .... Huh ? Mijn Dagboek sprak terug .... Ach, wat heb ik toch een wonderbaar Dagboek ..... zzzzzzzz
Droom maar fijn, Rateldonk, de slaapliederen staan al klaar om je verder in slaap te wiegen. Al die lange klokken van je collega's .....
Mijn Collega's ...... ja ..... zzzzzz
Waar zou ik zijn zonder m'n collega's .....
Rateldonk, slaap zacht, want morgen is er een nieuwe dag. Vannacht zul je het groene mannetje van kerk-belasting ontmoeten .....
Oh ja ? Dat is geweldig ..... zzzz
Je zult terug moeten keren tot de zebra-brug ...
Hoofdstuk 2. De Vermenigvuldigings-Truc
Dit keer stormde het daar, met onweer en bliksem, erg koud, zo donker ... Daar stond ik, midden in de ellende ... te wachten op het groene mannetje van kerk-belasting.
Ah, daar zul je hem hebben.
Gelukkig, hij heeft een vlammetje waaraan ik me kan warmen.
"Dus, Rateldonk," zegt het mannetje, "jij wil samenwerken ..."
"Eh, ja, meneer, als dat kan ...." stamel ik, nog een beetje rillend van de kou in mijn botten.
"Alles is mogelijk voor hen die geloven," sprak het mannetje, "geef me nu dan al je geld."
"Mijn geld ?" bibber ik ....
"Ja," zegt het mannetje, "dan zal ik je de vermenigvuldigings-truc leren."
"Oh, goed, hier heeft u vijfhonderd gulden." bibber ik weer...
"Goedzo," zegt het mannetje, "nu, kijk goed wat ik doe."
Ik zag hoe het mannetje mijn lieve vijfhonderd gulden onder z'n hoed schoof, en hij vertrok.
"Daar gaat mijn geld," dacht ik...
Maar ineens kwam hij terug met een enorme hond :
"Kijk," zegt het mannetje, "dit is Bello. Hij kan kunstjes."
En daar spuwde de beste hond mijn vijfhonderd gulden uit.... Alles in snippertjes. "Maar, maar ...." stamel ik ".... het zijn kleine scheermesjes .... en wat doen die in mijn lichaam zo ineens ? Wat gaan we hier doen ?" Ik gilde het uit van de pijn.
"Ach ja," oppert het groene mannetje "...we werken samen met het blauwe mannetje van lichaams-belasting, eh... zeg maar medische belasting, dat staat netter ...."
"Jullie zijn verschrikkelijk," gil ik ....."stop die machine ...."
"Goed, goed," sputtert het mannetje, "we kunnen wel een afspraak maken..."
"Afspraak maken ?" gil ik .....
"Ja," zegt het mannetje, "over twee weken komen we weer terug."
Zwetend werd ik wakker. Wat een afschuwelijke nachtmerrie, maar ik heb nog steeds overal pijn van binnen. Ik laat de dokter wel komen .....
Ik had twee verschrikkelijke weken. Maar precies na die twee weken kwam ik het mannetje weer tegen, zoals hij gezegd had. Nu was het blauwe mannetje van medische belasting er ook bij.
"Wat willen jullie van me ?" stamel ik ....
"Je hebt dit zelf gewild ...." zeiden de twee mannetjes "...Je wilde met ons van de belastings-dienst samenwerken. Nu dan, eerst leer je onze machines kennen. Met deze apparaten ga jij straks ook werken."
"Wat ?" protesteer ik .... "Ik met die krengen ? Dat nooit ! Zo waar ik meester Rateldonk ben !"
"Dan kunnen we niets anders doen dan de volume-knop van deze apparaten iets hoger te zetten." zeiden de mannetjes weer.
"Oh nee, heden, lieve goedheid, nee," gilde ik ... al weer enorme pijn voelende "...haal me hieruit ....ik ...ik ...zal alles doen wat jullie zeggen."
"Goed dan, Rateldonk, eindelijk een verstandig woord," zeiden de mannetjes. "Luister goed, Rateldonk : Het geld wat mensen aan ons geven is het geld wat ze in deze belastings-automaten stoppen. Het geld word tot scheermesjes versnipperd en daarmee kunnen we in hun lichamen snijden, zodat we in hen kunnen wonen. Zo worden ze onze slaven, ...slaven van de belasting. Zo worden ze onze robotten, robotten van het scherpe geld. Wij zijn de meesters van belasting, wij zijn de meesters van het geld. Dit is het geheim van onze macht, maar jij kunt daarin delen."
"Goed, dat moet dan maar," stamel ik. "Ik heb geen andere keus."
"Bello zal met je meegaan in het vervolg," zeiden de mannetjes .....
Hoofdstuk 3. Rateldonk Verzekeringen
De volgende dag stond ik voor de zondagschool. Ik huilde van binnen, maar dit was de enige oplossing. Maar al snel kreeg ik een genieus idee. Ik zou de directeur van de scheermesjes-fabriek laten komen, en ik zou ze leren hoe ze hun eigen scherpe machinetjes konden maken. Ik weet zeker dat ze de mannetjes wel aardig zullen vinden. Zo kunnen alle kindertjes toch hand in hand staan ... alleen jammer voor diegenen die er niet bij zijn. Die zullen daarna wel een verschrikkelijke nacht gaan krijgen, met al die apparaten die als honden op jacht gaan. Maar goed, misschien kan ik hen dan ook wel bekeren. Ik ga gewoon predikant worden en verschrikkelijk veel geld verdienen met deze uitvinding ..... Ik ga deze belastings-machines omzetten tot verzekerings-machines. Maar dan moet wel iedereen lid worden van mijn verzekeringen. Ik weet niet hoeveel dat gaat kosten ....
Rateldonk Verzekeringen .... klinkt wel goed ....
Eens kijken wat de mannetjes er van vinden .....
Waar zijn ze ? Ze zijn in geen velden of wegen meer te bekennen ....
Maar al met al, het was een goed plan .....
Of was het gewoon alleen maar een goede droom .... ?
Ach, en eigenlijk ben ik gewoon maar een eenvoudige schoolmeester .... Laat ik maar gewoon weer naar school gaan om al die andere dingen te vergeten. Ze staan zo ver weg. Misschien was het allemaal mijn eigen fantasie ... Ik kan misschien wel film-regisseur worden ..... om de kinderen te vermaken ....
"Rateldonk ?" hoorde ik ineens ...
"Bent U dat, Heer Jezus ?" vraag ik stamelend ...
"Ja, Rateldonk" ....hoor ik weer, "Ik krijg nog vijfhonderd gulden van je."
"Hoe dat dan, Heer ?" stamel ik weer ....
"Die vijfhonderd gulden die je aan het mannetje gaf, die waren van Mij. Ik had ze je gegeven om Mijn Machine mee te bouwen." zegt Jezus weer ernstig.
"Hoe bedoelt U, Heer ? Wat voor een machine ?" stamel ik, in wanhoop wegzakkende.
"Dat ben je al weer vergeten, he, omdat je met zoveel andere dingen bezig bent ...." zegt Jezus weer ... Ik word een beetje duizelig .... en begin weer te bibberen ...
"Die Zebra is een prachtig dier, he, Rateldonk ?" zegt Jezus verder ....
"Je hebt hem misbruikt," buldert Jezus ... "Je had Mijn Zebra-Machine moeten bouwen om alles weer terug te draaien. Zie, de mannetjes, draaien alles wat recht is krom, en wat krom is recht. Ik ben diep in je teleurgesteld, Rateldonk."
Ineens word ik wakker, en ik sta voor het zebra-pad, op weg naar school. Ik heb dat wel vaker dat ik wegdroom als ik voor het zebra-pad sta. Dan denk ik : "Zal ik op de zwarte strepen lopen, de witte, of op allebei ?" Ik kan daar uren over na denken. Ik weet nooit wat ik wil.
Hoofdstuk 4. Nooit Meer Rode Soep
Het hangt er altijd weer vanaf hoe de dag gaat worden. Of ik een omdraaier ga berijden of een terugdraaier.
Nog steeds twijfel ik hierover : omdraaien of terugdraaien.
Ben ik een eeuwige twijfelaar ?
Ik heb ontdekt dat beiden pijn doen. Ik heb ontdekt dat het land van de zebra niet makkelijk is. Ik denk dat ik eigenlijk een lafaard ben, dat ik me laat leiden door het weer. Ik waai met alle winden mee. Staat de omdraaier voor me, dan berijd ik de omdraaier, en als de terugdraaier voor me staat, dan berijd ik de terugdraaier. Ik heb zo het gevoel dat ik eigenlijk een heel lui iemand ben. Ik probeer het iedereen naar de zin te maken aan de andere kant, dus ik ben ook een heel ijverig type. Misschien dat ik ergens middenin sta. De mensen vinden me daarom wispelturig, en zeggen dat ik eigenlijk niet te vertrouwen ben. "Een aardige man, maar levensgevaarlijk," zei iemand eens. Want ik draai zo snel om. Dat wat dicht bij me staat heeft zoveel macht over me, en dat maakt me wel eens bang ... heel bang.
Help me, help me, maar tot wie zeg ik dat eigenlijk ? Het kan me als puntje bij paaltje komt niet zoveel interesseren wie me helpt. Als ik maar geholpen word. Maar dit brengt me dus altijd weer in de meest benarde situaties. Misschien dat ik daarom schoolmeester Rateldonk heet ?
Toch verlang ik diep in mijn hart naar het land achter de zebra. Ik zou wel eens willen weten wat daarachter ligt.
Sommigen zeggen daar is het land van de papagaai. Die drijft met alles de spot en doet waar hij zelf zin in heeft.
Anderen zeggen daar is het land van de mug.
Ik weet het niet. Ik vind het erg moelijk om nog iemand te geloven na alles wat er gebeurd is. Heb ik zelfmedelijden ? Ja, misschien wel. Ik werd onder zware druk gezet aan beide kanten. Zoals ik al zei : Beide kanten doen pijn. Is het misschien niet beter om gewoon in het midden te blijven ? Nee, dat word door beide kanten niet geaccepteerd. Dan heb ik twee vijanden, in plaats van een. In het midden doet het dan ook pijn, tenzij ...... nee zo mag ik niet denken. Ik kan ze niet elkaar in de haren laten vliegen, en zelf de baas van de arena worden. Oh, jongens, en toch lijkt me dit het beste plan. Sportschool Rateldonk, dan is het allemaal niet te serieus. Zonder bloedvergieten. En ik leer ze hoe ze elkaar in de haren kunnen vliegen. Ja, er zijn dus spelregels. Ik wil geen scheermesjes meer zien, geen bloed. Zelfs geen tomatenketchup. Zou ik ze rustig kunnen houden ?
Ik kan ook die hele zebra-toestand vergeten en in het circus gaan werken .... Nee, dat is ook te gevaarlijk met al die wilde dieren en die moeilijke kunstjes waarmee je maar al te gauw iets kan breken.
Ik wil gewoon snel bejaard worden, snel de rust in, met pensioen en al.
En ik kan reclame gaan maken voor bejaardenhuizen, zodat iedereen zo snel mogelijk bejaard is. Dan hebben we toch alle problemen uit de wereld geholpen ? Wat een brilliant plan, Rateldonk. Al zeg ik het zelf.
Er wordt gebeld ... twee heren voor de deur...
"Goedemiddag, opa Rateldonk, wij zijn van de bejaarden-belasting."
"Ik doe niet meer aan belastingen en al die onzin," kras ik ... "Ik ben nu bejaard, laat me met rust."
De heren vertrekken .... het werkt .....
Even later staan er weer twee heren voor de deur ...
"Wij zijn van de kraaien-belasting, u heeft namelijk een kraai in huis...."
Ik denk : "Zo kunnen we wel aan de gang blijven, ik krijg nooit rust, tenzij ik zelf hoofd van de belastingdienst word...."
Het is mij nu menens. Ik heb alle werelden gezien, en overal komen ze met die belastings-grappen aanzetten.
Daar snel ik op mijn fiets, die ineens rood kleurt, tot het kantoor van belastingen. Een oude kraai staart mij aan.
"Zeg, jongeman, ik denk dat u de zaken hier niet zo goed begrijpt," zegt de oude kraai. "U haalt allerlei dingen door elkaar heen. U fietst zoveel heen en weer. U komt zo niet tot rust."
"Ten eerste ben ik geen jongeman," krijs ik, "en ten tweede is de belastings-dienst de oorzaak van alle kwaad."
"Rustig, mijnheer," zegt de kraai weer, "gaat u eerst eens even zitten. Die belastingen zijn het probleem niet, want belastingen laten zien dat alles eerlijk verdeeld moet worden. Helaas gaan mensen zoals u niet goed met de belasting-machines om, als het om macht gaat."
"Ik ben niet belust op macht, ik wil gewoon rust !" krijs ik.
"Ja, en om die rust te bereiken, gebruikt u macht," oppert de kraai weer...
"Ja, maar wat moet ik dan doen," krijs ik, "alles maar dan ook alles probeert me te eten, alsof ik een banaan ben."
"Alles moet gegeten worden," zegt de kraai, "dat is om het voedsel tot zuivere, werkzame stoffen om te zetten."
"Ik ben het werken zat," schreeuw ik.
"Dus dat is de oorzaak," zegt de kraai, "u bent het werken zat, u bent dus lui."
"Nee," huil ik, "ik ben moe, moe."
"U bent hier trouwens niet bij belastingszaken," zegt de kraai weer, "u bent hier bij het arbeids-bureau."
"Nee !" gil ik, "haal me hier weg ! Ik ben moe, moe, moe !"
"Maar u staat hier ingeschreven," zegt de kraai ...
"U bent een slaap-werker," vervolgt de kraai ...
"Huh," stamel ik verbaasd, "wat is dat ?"
"Dat wil zeggen dat u tijdens uw slaap werkt," zegt de oude kraai ...
"U werkt daar bij belastingen, bij verzekeringen, bij het circus, en bij duizend en een andere bedrijven." vervolgt de kraai ...
"Dus, dus, u beweert dat ik overdag helemaal niet werk ?" stamel ik ... bijna flauwvallend van verbazing ...
"Overdag ? Wat is dat ?" vraagt de oude kraai. "Je werkt alleen in je slaap, en dat is alles wat je doet."
"Nu breekt m'n klomp," probeer ik ... "Ik ben toch gewoon schoolmeester ?" "Ja, in je droom," zegt de kraai. "Je hele leven is een droom. Wij maken onderscheid tussen de bewuste droom en de onbewuste droom."
"Rateldonk Uitzend-Bureau ...... ik zie het al helemaal zitten," peins ik .....
"Ja, mijnheer de kraai, hartelijk dank voor de informatie, maar ik moet nu echt gaan. Fijn even met u gesproken te hebben." roep ik hem na ..... rijdend op mijn rode fietsje naar huis. Mijn fietsje is ineens zo klein geworden ..... maar ja, dat is een keer wat anders .... Ik heb nu een heilige opdracht .... dat is het enige wat telt. Ik zal mensen hun dromen geven, en ze zullen voor mij werken.
"Al wel eens nagedacht over de administratie, Rateldonk ?"
Ach, daar verzin ik wel wat voor. Ik kan mijn buurmeisje als secretaresse aanstellen, als .....
Daar wordt gebeld. Het is mijn buurmeisje. Ze is zo blij om bij me te mogen werken. Het werkt. Ik ben nu de nieuwe Klaas Vaak. En als dat te druk wordt, dan stuur ik gewoon die droom naar iemand anders, zodat ze het werk kunnen overnemen.
Rateldonk, oh meesterbrein, je bent een ware fantast. Maar het werkt, en dat is alles wat telt.
En hier werk ik nu al jaren. Ik ben allang geen schoolmeester meer en andere moeilijke dingen. Dat hebben ze allemaal van me overgenomen. Oh, collega's .... waar zou ik zijn zonder hen.
Zou dit dan de Jakobs-ladder zijn ? Jakob die zijn broer oplichtte met een bordje rode soep ?
Zou dit dan ..... ? Nee ..... zeg me dat het niet waar is ..... Zou hier dat rode fietsje uit voortgekomen zijn ? Uit die rode soep ?
Zouden er twee Jakobs-ladders zijn ? Een goede en een slechte ?
En waar heb ik nu voor gekozen ?
Waar ben ik beland ?
"Rateldonk ?" hoor ik ...
"Bent u dat Heere Jezus ?" vraag ik stamelend
"Ja, Rateldonk, wie anders ?"
"Ik heb de Zebra gemaakt. Wat een prachtig dier is het, he ? ...vervolgt Hij
"Ja, Heer," stamel ik beschaamd ...
"Hoe was de soep, Rateldonk ?"
"Eh, wel lekker, Heer ...."
"Wil je nog een beetje dan ?"
"Nee, nee, bedankt .... ik ....ik ...heb genoeg ...."
Ik stamel verlegen ..... Ik heb m'n portie gehad .....
"De Jacobs-ladder is een Zebra, die de mens brengt van realiteit tot realiteit. Het hangt er alleen vanaf wat je drinkt ..... Jakob's Rode Soep of ......" en dan vaagt Jezus' Stem weg ....
"Of wat, Heer ?" roep ik hem vragend, bijna smekend na ...
Of wat .... het lijkt of ik het weer verloren heb .....
Mensen reizen op Jakobs-ladder door die rode soep of door .... ?
Ik weet het niet .... Ik heb het niet kunnen verstaan ....
"Rateldonk ?" hoor ik ....
"Bent u dat, God de Vader ?" vraag ik ....
"Ja, Rateldonk," zegt de Vader ...
"Iets verkeerds gegeten ? ..... Rateldonk ?" vraagt de Vader verder ...
"Ja, mijnheer," stamel ik ... helemaal in de war .... "en ik zou graag willen weten wat ik kan eten of drinken om dit recht te krijgen ....."
"Aha," zegt de Vader, "dus je wil iets recht zien te krijgen ..."
"Ja Vader ...."
"Ooit van Zebra-Sap gehoord, Rateldonk ? Groeit ergens aan een boom .... een vrucht van de Zebra-Boom, ...... een Zebra-Vrucht ......."
"Nee, Vader"
"Zeg Rateldonk, wij gebruiken dat als benzine ..."
En daar vaagt de stem weg ...... Ik zal nu alleen op zoek moeten naar dat sap .... Een ding weet ik zeker : Ik wil nooit meer van die rode soep drinken. Ik heb me al in genoeg benarde situaties gewerkt door dat spul.
Hoofdstuk 5. De Zebra-Boom
's Nachts droom ik weer van de grote boom ... Is dit dan de Zebra-Boom ? Daar waar je dingen ziet die heel wat anders blijken te zijn als je dichterbij komt ?
Hier moeten die vruchten dan ergens hangen, met het sap om me uit de nachtmerrie te halen. Ah, daar bovenin zie ik de vruchten hangen ..... Maar toen ik bovenkwam ... bleken het geen vruchten te zijn, maar kleine mannetjes ....
"Je hoeft niet bang te zijn voor ons, hoor," zei een van de mannetjes, "wij zijn de mannetjes van de Zebra-Vruchten."
Ze hadden lichtblauwe kleding aan, en ik vroeg ze hoe ik bij de Zebra-Vruchten kon komen ...
"Dat kun je niet, want je bent een vogeltje van de klok," zeiden ze ...
Ik bemerkte dat ik hier veren had, en dat ik met enorme klokken op m'n rug liep. "Die dromen die je verspreid zijn klokken," zeiden de mannetjes. "Daarmee houd je de mensen gevangen, dus je kunt de vruchten niet eten."
Ik raakte totaal in de war ... Vogels, klokken, waar hebben ze het over ?
Plotseling zag ik mezelf zitten in een grote klok. Een soort van dwerg kwam naar me toe om me de hand te schudden. Hij zei :
"Alle vruchten zijn dwergen. De laagjes van die vruchten zijn de verschillende realiteiten die met elkaar verbonden zijn. In de ene realiteit ben je iemand anders dan in de andere realitiet, maar ze hebben wel met elkaar te maken. Er zijn bewuste laagjes, en onbewuste laagjes, en ook de zwarte laagjes gebruiken we om de witte laagjes te laten groeien. In die zwarte laagjes is alles omgekeerde wereld, maar die laagjes zijn nodig om de ware wereld te openen. Dit is het geheim van de Zebra-Brug."
"Goed, goed, maar geef me nu maar snel dat sap," zei ik tegen de dwerg. Ik begon enorm ongeduldig te worden.
"Zie," zegt de dwerg, "je bent ongeduldig, je leeft nog met een klok op je rug, en daarmee oefen je ook nog macht over anderen uit. Daarom kun je het sap niet drinken. Je moet eerst alle laagjes van de vrucht accepteren als voedzaam en nodig. Ook de laagjes waar je moe bent, waar je pijn hebt, en waar je moet wachten."
"Goed," zei ik, "hier heb je al mijn klokken. Hier heb je al mijn veren."
Plotseling voelde ik het sap in mijn mond glijden. Het was wonderbaarlijk. Het stroomde door mijn aderen en ......
Daar word ik wakker ..... was het allemaal maar een droom .... ?
Ik voel me zo anders ..... wat zullen de kinderen vandaag zeggen ?
Ik kijk in de spiegel, en ........
Ik ben in een Zebra veranderd.
Hoofdstuk 6. Terug op School
Op school aangekomen zijn de kinderen zo enthousiast ... Ze kennen me bijna niet meer terug. Ik heb mijn mand vol Zebra-Vruchten die ik uitdeel. De kinderen eten er gretig van, en de juffrouw maakt er Zebra-Sap van. De hele school staat op stelten. En iedereen wordt alsmaar kleiner, en ziet kleine mannetjes, met lichtblauwe kleding.
Ja, deze lichtblauwe wondervruchten vallen bij de hele school in smaak. We rennen als kabouters door de gangen, samen met de lichtblauwe mannetjes. We rennen naar de schoolbibliotheek, waar een van de lichtblauwe mannetjes een geheime tunnel kent, achter een schilderij. We vliegen door het gat naar binnen, om zo door de tunnel in een nieuwe wereld aan te landen. Het land van de Zebra-Vruchten. Zoveel bossen met zebra-bomen, vol met zebra-vruchten. We worden steeds kleiner en kleiner naarmate we er meer van eten, en we voelen ons zo anders.
De kinderen willen niet meer terug, maar ik weet dat we terug moeten. Het leven gaat verder, en dat is ook een onderdeel van de zebra-vrucht..... de verschillende laagjes die allemaal belangrijk waren voor het geheel.
Ik weet niet hoelang de vruchten werken. Ik weet ook niet hoelang ik het vol ga houden. Het lijkt wel een nieuwe uitvinding van me, en ik heb nu echt het gevoel dat ik goed bezig ben ... alsof ik nu echt ben bekeerd ...
Maar goed, ik ben nog steeds meester Rateldonk, ook al ben ik nu nog steeds een zebra. Ik vraag me af hoe lang ik dat blijf. We hebben onze normale grootte weer terug, de kinderen zijn rustig. Ik geef ze eens per week een zebra-vrucht. En ikzelf neem er drie op een dag ....
Misschien moet ik daar eens mee stoppen .... want ik ben nog steeds een zebra .....
"Rateldonk ?"
Ja, Heer Jezus...
"Vind je jezelf niet prachtig zo ?"
Ja, Heer Jezus ..... maar ....
"Maar ?"
Ik ben nu een zebra, maar .... wat zullen de mensen wel niet denken ..... als dit langer blijft duren .....
"De mensen ....."
En daar vervaagde Zijn Stem .....
"Rateldonk ?"
Ja, Vader ...
"Hoe was de Sap ?"
Goed, Vader, maar ....
"Maar ?"
De mensen ....
"Ja, de mensen ....."
En daar word ik wakker .... Ik ben weer normaal .... Ik kan weer normaal naar school, naar normale kinderen .... Eindelijk ben ik meester Rateldonk weer .....
Ik heb weer leren wennen aan de rode soep ..... Ik kan niet anders ..... want de mensen .......
"Ja, de mensen ..... Rateldonk ....."
Wie bent u dan ?
"Ik ben de Heilige Geest, de stem van je geweten ...."
Oh, leuk om te weten .....
"Rateldonk, de zebra-boom is vanmorgen omgehakt, door een rode beer .... De reizen naar de zebra-boom zijn nu afgelopen."
Ik kan er niet wakker om liggen .... Ik en mijn rode soep .....
"Oh, en Rateldonk, ..... de boom viel op de soep-fabriek ..... deze is totaal verwoest ....."
Dan heeft Jakob misschien nog wel een ander middeltje .....
"Nee, Rateldonk, het spelletje is uit....."
Dan speel ik een ander spelletje .....
"Oh, en Rateldonk .... een van de takken van de boom viel op de spelletjes-fabriek .... deze is ook totaal verwoest .... Wil je altijd het laatste woord hebben ?"
Ja, daar ben ik schoolmeester voor .....
"Je mag het laatste woord hebben, Rateldonk ...."
Dank u ....
"......Ja, Rateldonk ...... op de begrafenis van het Woordenboek van Babel .... want er was altijd maar een taal die gesproken mocht worden, en dat was jouw taal ....."
"Rateldonk ? Rateldonk ?"
Maar Rateldonk was al ver weg op zijn rode fietsje ... op zoek naar dat wat overgebleven is ..... op zoek naar nieuwe avonturen .....
Inhoudsopgave :
hoofdstuk 1 : Wij Zijn van de Belasting
hoofdstuk 2 : De Vermenigvuldigings-Truc
hoofdstuk 3 : Rateldonk Verzekeringen
hoofdstuk 4 : Nooit Meer Rode Soep
hoodstuk 5 : De Zebra Boom
hoofdstuk 6 : Terug op School
Hoofdstuk 1. Wij Zijn van de Belasting
Geliefd Dagboek,
Ik liep door de straten van Luik, een Belgisch stadje. Op elke hoek kwam ik een klein mannetje tegen met een hoedje, zeggende dat mijn hoedje scheef of recht stond. Het wisselde zich telkens om. Is dit de wraak van het rode fietsje ?
Aan het einde van de stad staat een brug, genaamd 'De Zebra Brug'. Een vrouwelijke engel in lang blauw gewaad wenkt mij om tot de brug te komen. Ik word een beetje duizelig en misselijk, alsof alles in mij wordt omgedraaid.
Aan de overkant van de brug staat een huisje : het zebra-huisje. Nou, laten we daar dan maar eens een kijkje nemen. Ik ren over de brug, en merk dat ik afwisselend lach en huil. Ik probeer harder te rennen, maar het lijkt wel alsof ik in de lijm terecht ben gekomen, en ik ben ineens zo zwaar, ik veer helemaal naar beneden, met de brug. Als dat maar goed gaat. Maar dan opeens veert alles weer omhoog. Dit gaat te snel, en ik voel me te licht. Ik suis omhoog, waar zal dit naartoe leiden ? Het is alsof ik de zon kan raken, zo heet. Maar al snel daal ik weer, en dit keer zo snel, en zo diep, dat ik er koud van word. Ik kan het aardijs raken.
Plotseling bevind ik mij in het zebra-huisje. Het licht knippert hier. Een mug drinkt hier koffie. Dat moet je maar durven.
'Ja, dat moet je maar durven,' wordt er gezegd. Iemand zit me na te doen. Ik zie een papagaai op de kast zitten. Hij lijkt op iemand, maar ik kan niet zeggen wie.
'Wie ben jij ?' vraagt hij krijsend.
'Zeg me eerst maar eens wie jullie zijn, en hoe kwam ik hier ?' zeg ik.
'Ach, gut, ben je alweer vergeten wie ik ben ?' krast de papagaai. Een klein kraaitje springt uit de papagaai.
'Als ik het niet dacht,' roep ik, 'jullie zijn van dat rode fietsje ! Wat moeten jullie nou weer ?'
Dan wordt ik ineens wakker. Ik heb opeens de enorme behoefte om een zebra te berijden. Gelukkig is er bij ons in de stad net een zebra-park geopend, en het is nog vroeg, dus ik klim over het hek, en spring op zo'n beest. het is gelukkig nog erg vroeg, iedereen ligt nog lekker te slapen. Ha, ha, dat gaat goed. Wat heb ik toch met zebra's.
Aan het einde van de rit klim ik weer over het hek, maar ..... er staat een klein rood fietsje tegen het hek geparkeerd.
Een geel klein mannetje springt tevoorschijn, zeggende : 'Het rode fietsje staat altijd voor u klaar. Aangenaam, ik ben van de belasting .... eh.... belasting voor het onderwijs, om even duidelijk te wezen. Eh, u krijgt nog van ons terug....We hadden ergens een piepklein foutje gemaakt in onze administratie .... U hebt uw leerlingen aan ons verkocht, maar wij zijn de slechtsten nog niet, en het was achteraf een beetje teveel van het goede, dus u mag een leerling naar keuze terugontvangen. Mjam, aardig van ons heh ? ...'
'Ja, zeer aardig,' stamel ik. 'Ehm.... ik kies voor Lize, ze was altijd een beste leerling, had altijd aardige cijfers, droeg aardige, nette kleren .....' En daar glijd ik weg in een zebra-gat .... De echo's van verdrietige en boze leerlingen zuigen me in de diepte .... Ik moet nu verschijnen voor .... Jezus, bent u dat ?
'Ja, meester Rateldonk, dat ben Ik,' zegt Jezus met een luide stem.
'Hoe was het met onderwijs-belasting ?' vraagt Hij.
'Eh, wel goed, dacht ik,' stamel ik, een beetje duizelig.
'Dus je bent een beetje duizelig, meester Rateldonk ?' vraagt Hij weer, 'Hoe komt dat zo ?'
'Eh, ik heb denk ik iets verkeerds gegeten,' mompel ik.
'Zeg, meester Rateldonk,' zegt Jezus vervolgens, 'die Zebra heb Ik ook gemaakt, is het geen prachtig beest.'
'Ja, ja,' zucht ik, 'nu U het zegt.'
'Zo, zo, Rateldonk, nog steeds evenveel praatjes.'
En dan ineens glijd ik door een papagaaien-put nog dieper naar beneden. Al mijn eigen stommiteiten echo-en in mijn hoofd. En het lijkt alsof iemand de volume-knop steeds harder draait .... God, de Vader, bent U dat ?
'Rateldonk, hoe was het bij onderwijs-belasting,' vraagt de Vader.
'Wel aardig, dacht ik,' stamel ik weer. Ik begin een beetje moedeloos te worden.
'Waarom zo down, Rateldonk ?' vraagt Hij weer. 'Iets verkeerds gegeten ?'
'Nee,' stamel ik, 'het komt door dat rode fietsje, ik had nooit naar ze moeten luisteren.'
'Wat nu dan, Rateldonk ?' vraagt de Vader.
'Ik ....ik ...weet het niet ...' stamel ik weer.
Dan glijdt ik ineens door een muggen-tunnel heen, nog dieper naar beneden. 'Ben jij dat Lize ?'
'Ja, meester, ze hebben me ......'
En dan word ik echt wakker, althans .... dat hoop ik maar. Ik durf vandaag niet naar school. Ik denk dat ik maar in bed blijf. Ik zal hen op de zondagschool allemaal eens vertellen wat ik heb meegemaakt. Neen, ik heb een beter plan. Ik zal hen leren wat een collecte is, ik zal ze leren hoe ze moeten collecteren, en met de opbrengst zal ik weer een ritje naar de zebra-brug maken, misschien dat ik daar het mannetje van kerk-belasting dan mag ontmoeten ..... Misschien dat we nog wat kunnen samenwerken met elkaar.
Slaap lekker, lief Dagboek, bedankt voor het luisteren. Enneh .... niet verder vertellen, he ....
Slaap lekker, Rateldonk, we zullen het vast niet verder vertellen .....
Ah, dan kan ik nu heerlijk slapen .... Huh ? Mijn Dagboek sprak terug .... Ach, wat heb ik toch een wonderbaar Dagboek ..... zzzzzzzz
Droom maar fijn, Rateldonk, de slaapliederen staan al klaar om je verder in slaap te wiegen. Al die lange klokken van je collega's .....
Mijn Collega's ...... ja ..... zzzzzz
Waar zou ik zijn zonder m'n collega's .....
Rateldonk, slaap zacht, want morgen is er een nieuwe dag. Vannacht zul je het groene mannetje van kerk-belasting ontmoeten .....
Oh ja ? Dat is geweldig ..... zzzz
Je zult terug moeten keren tot de zebra-brug ...
Hoofdstuk 2. De Vermenigvuldigings-Truc
Dit keer stormde het daar, met onweer en bliksem, erg koud, zo donker ... Daar stond ik, midden in de ellende ... te wachten op het groene mannetje van kerk-belasting.
Ah, daar zul je hem hebben.
Gelukkig, hij heeft een vlammetje waaraan ik me kan warmen.
"Dus, Rateldonk," zegt het mannetje, "jij wil samenwerken ..."
"Eh, ja, meneer, als dat kan ...." stamel ik, nog een beetje rillend van de kou in mijn botten.
"Alles is mogelijk voor hen die geloven," sprak het mannetje, "geef me nu dan al je geld."
"Mijn geld ?" bibber ik ....
"Ja," zegt het mannetje, "dan zal ik je de vermenigvuldigings-truc leren."
"Oh, goed, hier heeft u vijfhonderd gulden." bibber ik weer...
"Goedzo," zegt het mannetje, "nu, kijk goed wat ik doe."
Ik zag hoe het mannetje mijn lieve vijfhonderd gulden onder z'n hoed schoof, en hij vertrok.
"Daar gaat mijn geld," dacht ik...
Maar ineens kwam hij terug met een enorme hond :
"Kijk," zegt het mannetje, "dit is Bello. Hij kan kunstjes."
En daar spuwde de beste hond mijn vijfhonderd gulden uit.... Alles in snippertjes. "Maar, maar ...." stamel ik ".... het zijn kleine scheermesjes .... en wat doen die in mijn lichaam zo ineens ? Wat gaan we hier doen ?" Ik gilde het uit van de pijn.
"Ach ja," oppert het groene mannetje "...we werken samen met het blauwe mannetje van lichaams-belasting, eh... zeg maar medische belasting, dat staat netter ...."
"Jullie zijn verschrikkelijk," gil ik ....."stop die machine ...."
"Goed, goed," sputtert het mannetje, "we kunnen wel een afspraak maken..."
"Afspraak maken ?" gil ik .....
"Ja," zegt het mannetje, "over twee weken komen we weer terug."
Zwetend werd ik wakker. Wat een afschuwelijke nachtmerrie, maar ik heb nog steeds overal pijn van binnen. Ik laat de dokter wel komen .....
Ik had twee verschrikkelijke weken. Maar precies na die twee weken kwam ik het mannetje weer tegen, zoals hij gezegd had. Nu was het blauwe mannetje van medische belasting er ook bij.
"Wat willen jullie van me ?" stamel ik ....
"Je hebt dit zelf gewild ...." zeiden de twee mannetjes "...Je wilde met ons van de belastings-dienst samenwerken. Nu dan, eerst leer je onze machines kennen. Met deze apparaten ga jij straks ook werken."
"Wat ?" protesteer ik .... "Ik met die krengen ? Dat nooit ! Zo waar ik meester Rateldonk ben !"
"Dan kunnen we niets anders doen dan de volume-knop van deze apparaten iets hoger te zetten." zeiden de mannetjes weer.
"Oh nee, heden, lieve goedheid, nee," gilde ik ... al weer enorme pijn voelende "...haal me hieruit ....ik ...ik ...zal alles doen wat jullie zeggen."
"Goed dan, Rateldonk, eindelijk een verstandig woord," zeiden de mannetjes. "Luister goed, Rateldonk : Het geld wat mensen aan ons geven is het geld wat ze in deze belastings-automaten stoppen. Het geld word tot scheermesjes versnipperd en daarmee kunnen we in hun lichamen snijden, zodat we in hen kunnen wonen. Zo worden ze onze slaven, ...slaven van de belasting. Zo worden ze onze robotten, robotten van het scherpe geld. Wij zijn de meesters van belasting, wij zijn de meesters van het geld. Dit is het geheim van onze macht, maar jij kunt daarin delen."
"Goed, dat moet dan maar," stamel ik. "Ik heb geen andere keus."
"Bello zal met je meegaan in het vervolg," zeiden de mannetjes .....
Hoofdstuk 3. Rateldonk Verzekeringen
De volgende dag stond ik voor de zondagschool. Ik huilde van binnen, maar dit was de enige oplossing. Maar al snel kreeg ik een genieus idee. Ik zou de directeur van de scheermesjes-fabriek laten komen, en ik zou ze leren hoe ze hun eigen scherpe machinetjes konden maken. Ik weet zeker dat ze de mannetjes wel aardig zullen vinden. Zo kunnen alle kindertjes toch hand in hand staan ... alleen jammer voor diegenen die er niet bij zijn. Die zullen daarna wel een verschrikkelijke nacht gaan krijgen, met al die apparaten die als honden op jacht gaan. Maar goed, misschien kan ik hen dan ook wel bekeren. Ik ga gewoon predikant worden en verschrikkelijk veel geld verdienen met deze uitvinding ..... Ik ga deze belastings-machines omzetten tot verzekerings-machines. Maar dan moet wel iedereen lid worden van mijn verzekeringen. Ik weet niet hoeveel dat gaat kosten ....
Rateldonk Verzekeringen .... klinkt wel goed ....
Eens kijken wat de mannetjes er van vinden .....
Waar zijn ze ? Ze zijn in geen velden of wegen meer te bekennen ....
Maar al met al, het was een goed plan .....
Of was het gewoon alleen maar een goede droom .... ?
Ach, en eigenlijk ben ik gewoon maar een eenvoudige schoolmeester .... Laat ik maar gewoon weer naar school gaan om al die andere dingen te vergeten. Ze staan zo ver weg. Misschien was het allemaal mijn eigen fantasie ... Ik kan misschien wel film-regisseur worden ..... om de kinderen te vermaken ....
"Rateldonk ?" hoorde ik ineens ...
"Bent U dat, Heer Jezus ?" vraag ik stamelend ...
"Ja, Rateldonk" ....hoor ik weer, "Ik krijg nog vijfhonderd gulden van je."
"Hoe dat dan, Heer ?" stamel ik weer ....
"Die vijfhonderd gulden die je aan het mannetje gaf, die waren van Mij. Ik had ze je gegeven om Mijn Machine mee te bouwen." zegt Jezus weer ernstig.
"Hoe bedoelt U, Heer ? Wat voor een machine ?" stamel ik, in wanhoop wegzakkende.
"Dat ben je al weer vergeten, he, omdat je met zoveel andere dingen bezig bent ...." zegt Jezus weer ... Ik word een beetje duizelig .... en begin weer te bibberen ...
"Die Zebra is een prachtig dier, he, Rateldonk ?" zegt Jezus verder ....
"Je hebt hem misbruikt," buldert Jezus ... "Je had Mijn Zebra-Machine moeten bouwen om alles weer terug te draaien. Zie, de mannetjes, draaien alles wat recht is krom, en wat krom is recht. Ik ben diep in je teleurgesteld, Rateldonk."
Ineens word ik wakker, en ik sta voor het zebra-pad, op weg naar school. Ik heb dat wel vaker dat ik wegdroom als ik voor het zebra-pad sta. Dan denk ik : "Zal ik op de zwarte strepen lopen, de witte, of op allebei ?" Ik kan daar uren over na denken. Ik weet nooit wat ik wil.
Hoofdstuk 4. Nooit Meer Rode Soep
Het hangt er altijd weer vanaf hoe de dag gaat worden. Of ik een omdraaier ga berijden of een terugdraaier.
Nog steeds twijfel ik hierover : omdraaien of terugdraaien.
Ben ik een eeuwige twijfelaar ?
Ik heb ontdekt dat beiden pijn doen. Ik heb ontdekt dat het land van de zebra niet makkelijk is. Ik denk dat ik eigenlijk een lafaard ben, dat ik me laat leiden door het weer. Ik waai met alle winden mee. Staat de omdraaier voor me, dan berijd ik de omdraaier, en als de terugdraaier voor me staat, dan berijd ik de terugdraaier. Ik heb zo het gevoel dat ik eigenlijk een heel lui iemand ben. Ik probeer het iedereen naar de zin te maken aan de andere kant, dus ik ben ook een heel ijverig type. Misschien dat ik ergens middenin sta. De mensen vinden me daarom wispelturig, en zeggen dat ik eigenlijk niet te vertrouwen ben. "Een aardige man, maar levensgevaarlijk," zei iemand eens. Want ik draai zo snel om. Dat wat dicht bij me staat heeft zoveel macht over me, en dat maakt me wel eens bang ... heel bang.
Help me, help me, maar tot wie zeg ik dat eigenlijk ? Het kan me als puntje bij paaltje komt niet zoveel interesseren wie me helpt. Als ik maar geholpen word. Maar dit brengt me dus altijd weer in de meest benarde situaties. Misschien dat ik daarom schoolmeester Rateldonk heet ?
Toch verlang ik diep in mijn hart naar het land achter de zebra. Ik zou wel eens willen weten wat daarachter ligt.
Sommigen zeggen daar is het land van de papagaai. Die drijft met alles de spot en doet waar hij zelf zin in heeft.
Anderen zeggen daar is het land van de mug.
Ik weet het niet. Ik vind het erg moelijk om nog iemand te geloven na alles wat er gebeurd is. Heb ik zelfmedelijden ? Ja, misschien wel. Ik werd onder zware druk gezet aan beide kanten. Zoals ik al zei : Beide kanten doen pijn. Is het misschien niet beter om gewoon in het midden te blijven ? Nee, dat word door beide kanten niet geaccepteerd. Dan heb ik twee vijanden, in plaats van een. In het midden doet het dan ook pijn, tenzij ...... nee zo mag ik niet denken. Ik kan ze niet elkaar in de haren laten vliegen, en zelf de baas van de arena worden. Oh, jongens, en toch lijkt me dit het beste plan. Sportschool Rateldonk, dan is het allemaal niet te serieus. Zonder bloedvergieten. En ik leer ze hoe ze elkaar in de haren kunnen vliegen. Ja, er zijn dus spelregels. Ik wil geen scheermesjes meer zien, geen bloed. Zelfs geen tomatenketchup. Zou ik ze rustig kunnen houden ?
Ik kan ook die hele zebra-toestand vergeten en in het circus gaan werken .... Nee, dat is ook te gevaarlijk met al die wilde dieren en die moeilijke kunstjes waarmee je maar al te gauw iets kan breken.
Ik wil gewoon snel bejaard worden, snel de rust in, met pensioen en al.
En ik kan reclame gaan maken voor bejaardenhuizen, zodat iedereen zo snel mogelijk bejaard is. Dan hebben we toch alle problemen uit de wereld geholpen ? Wat een brilliant plan, Rateldonk. Al zeg ik het zelf.
Er wordt gebeld ... twee heren voor de deur...
"Goedemiddag, opa Rateldonk, wij zijn van de bejaarden-belasting."
"Ik doe niet meer aan belastingen en al die onzin," kras ik ... "Ik ben nu bejaard, laat me met rust."
De heren vertrekken .... het werkt .....
Even later staan er weer twee heren voor de deur ...
"Wij zijn van de kraaien-belasting, u heeft namelijk een kraai in huis...."
Ik denk : "Zo kunnen we wel aan de gang blijven, ik krijg nooit rust, tenzij ik zelf hoofd van de belastingdienst word...."
Het is mij nu menens. Ik heb alle werelden gezien, en overal komen ze met die belastings-grappen aanzetten.
Daar snel ik op mijn fiets, die ineens rood kleurt, tot het kantoor van belastingen. Een oude kraai staart mij aan.
"Zeg, jongeman, ik denk dat u de zaken hier niet zo goed begrijpt," zegt de oude kraai. "U haalt allerlei dingen door elkaar heen. U fietst zoveel heen en weer. U komt zo niet tot rust."
"Ten eerste ben ik geen jongeman," krijs ik, "en ten tweede is de belastings-dienst de oorzaak van alle kwaad."
"Rustig, mijnheer," zegt de kraai weer, "gaat u eerst eens even zitten. Die belastingen zijn het probleem niet, want belastingen laten zien dat alles eerlijk verdeeld moet worden. Helaas gaan mensen zoals u niet goed met de belasting-machines om, als het om macht gaat."
"Ik ben niet belust op macht, ik wil gewoon rust !" krijs ik.
"Ja, en om die rust te bereiken, gebruikt u macht," oppert de kraai weer...
"Ja, maar wat moet ik dan doen," krijs ik, "alles maar dan ook alles probeert me te eten, alsof ik een banaan ben."
"Alles moet gegeten worden," zegt de kraai, "dat is om het voedsel tot zuivere, werkzame stoffen om te zetten."
"Ik ben het werken zat," schreeuw ik.
"Dus dat is de oorzaak," zegt de kraai, "u bent het werken zat, u bent dus lui."
"Nee," huil ik, "ik ben moe, moe."
"U bent hier trouwens niet bij belastingszaken," zegt de kraai weer, "u bent hier bij het arbeids-bureau."
"Nee !" gil ik, "haal me hier weg ! Ik ben moe, moe, moe !"
"Maar u staat hier ingeschreven," zegt de kraai ...
"U bent een slaap-werker," vervolgt de kraai ...
"Huh," stamel ik verbaasd, "wat is dat ?"
"Dat wil zeggen dat u tijdens uw slaap werkt," zegt de oude kraai ...
"U werkt daar bij belastingen, bij verzekeringen, bij het circus, en bij duizend en een andere bedrijven." vervolgt de kraai ...
"Dus, dus, u beweert dat ik overdag helemaal niet werk ?" stamel ik ... bijna flauwvallend van verbazing ...
"Overdag ? Wat is dat ?" vraagt de oude kraai. "Je werkt alleen in je slaap, en dat is alles wat je doet."
"Nu breekt m'n klomp," probeer ik ... "Ik ben toch gewoon schoolmeester ?" "Ja, in je droom," zegt de kraai. "Je hele leven is een droom. Wij maken onderscheid tussen de bewuste droom en de onbewuste droom."
"Rateldonk Uitzend-Bureau ...... ik zie het al helemaal zitten," peins ik .....
"Ja, mijnheer de kraai, hartelijk dank voor de informatie, maar ik moet nu echt gaan. Fijn even met u gesproken te hebben." roep ik hem na ..... rijdend op mijn rode fietsje naar huis. Mijn fietsje is ineens zo klein geworden ..... maar ja, dat is een keer wat anders .... Ik heb nu een heilige opdracht .... dat is het enige wat telt. Ik zal mensen hun dromen geven, en ze zullen voor mij werken.
"Al wel eens nagedacht over de administratie, Rateldonk ?"
Ach, daar verzin ik wel wat voor. Ik kan mijn buurmeisje als secretaresse aanstellen, als .....
Daar wordt gebeld. Het is mijn buurmeisje. Ze is zo blij om bij me te mogen werken. Het werkt. Ik ben nu de nieuwe Klaas Vaak. En als dat te druk wordt, dan stuur ik gewoon die droom naar iemand anders, zodat ze het werk kunnen overnemen.
Rateldonk, oh meesterbrein, je bent een ware fantast. Maar het werkt, en dat is alles wat telt.
En hier werk ik nu al jaren. Ik ben allang geen schoolmeester meer en andere moeilijke dingen. Dat hebben ze allemaal van me overgenomen. Oh, collega's .... waar zou ik zijn zonder hen.
Zou dit dan de Jakobs-ladder zijn ? Jakob die zijn broer oplichtte met een bordje rode soep ?
Zou dit dan ..... ? Nee ..... zeg me dat het niet waar is ..... Zou hier dat rode fietsje uit voortgekomen zijn ? Uit die rode soep ?
Zouden er twee Jakobs-ladders zijn ? Een goede en een slechte ?
En waar heb ik nu voor gekozen ?
Waar ben ik beland ?
"Rateldonk ?" hoor ik ...
"Bent u dat Heere Jezus ?" vraag ik stamelend
"Ja, Rateldonk, wie anders ?"
"Ik heb de Zebra gemaakt. Wat een prachtig dier is het, he ? ...vervolgt Hij
"Ja, Heer," stamel ik beschaamd ...
"Hoe was de soep, Rateldonk ?"
"Eh, wel lekker, Heer ...."
"Wil je nog een beetje dan ?"
"Nee, nee, bedankt .... ik ....ik ...heb genoeg ...."
Ik stamel verlegen ..... Ik heb m'n portie gehad .....
"De Jacobs-ladder is een Zebra, die de mens brengt van realiteit tot realiteit. Het hangt er alleen vanaf wat je drinkt ..... Jakob's Rode Soep of ......" en dan vaagt Jezus' Stem weg ....
"Of wat, Heer ?" roep ik hem vragend, bijna smekend na ...
Of wat .... het lijkt of ik het weer verloren heb .....
Mensen reizen op Jakobs-ladder door die rode soep of door .... ?
Ik weet het niet .... Ik heb het niet kunnen verstaan ....
"Rateldonk ?" hoor ik ....
"Bent u dat, God de Vader ?" vraag ik ....
"Ja, Rateldonk," zegt de Vader ...
"Iets verkeerds gegeten ? ..... Rateldonk ?" vraagt de Vader verder ...
"Ja, mijnheer," stamel ik ... helemaal in de war .... "en ik zou graag willen weten wat ik kan eten of drinken om dit recht te krijgen ....."
"Aha," zegt de Vader, "dus je wil iets recht zien te krijgen ..."
"Ja Vader ...."
"Ooit van Zebra-Sap gehoord, Rateldonk ? Groeit ergens aan een boom .... een vrucht van de Zebra-Boom, ...... een Zebra-Vrucht ......."
"Nee, Vader"
"Zeg Rateldonk, wij gebruiken dat als benzine ..."
En daar vaagt de stem weg ...... Ik zal nu alleen op zoek moeten naar dat sap .... Een ding weet ik zeker : Ik wil nooit meer van die rode soep drinken. Ik heb me al in genoeg benarde situaties gewerkt door dat spul.
Hoofdstuk 5. De Zebra-Boom
's Nachts droom ik weer van de grote boom ... Is dit dan de Zebra-Boom ? Daar waar je dingen ziet die heel wat anders blijken te zijn als je dichterbij komt ?
Hier moeten die vruchten dan ergens hangen, met het sap om me uit de nachtmerrie te halen. Ah, daar bovenin zie ik de vruchten hangen ..... Maar toen ik bovenkwam ... bleken het geen vruchten te zijn, maar kleine mannetjes ....
"Je hoeft niet bang te zijn voor ons, hoor," zei een van de mannetjes, "wij zijn de mannetjes van de Zebra-Vruchten."
Ze hadden lichtblauwe kleding aan, en ik vroeg ze hoe ik bij de Zebra-Vruchten kon komen ...
"Dat kun je niet, want je bent een vogeltje van de klok," zeiden ze ...
Ik bemerkte dat ik hier veren had, en dat ik met enorme klokken op m'n rug liep. "Die dromen die je verspreid zijn klokken," zeiden de mannetjes. "Daarmee houd je de mensen gevangen, dus je kunt de vruchten niet eten."
Ik raakte totaal in de war ... Vogels, klokken, waar hebben ze het over ?
Plotseling zag ik mezelf zitten in een grote klok. Een soort van dwerg kwam naar me toe om me de hand te schudden. Hij zei :
"Alle vruchten zijn dwergen. De laagjes van die vruchten zijn de verschillende realiteiten die met elkaar verbonden zijn. In de ene realiteit ben je iemand anders dan in de andere realitiet, maar ze hebben wel met elkaar te maken. Er zijn bewuste laagjes, en onbewuste laagjes, en ook de zwarte laagjes gebruiken we om de witte laagjes te laten groeien. In die zwarte laagjes is alles omgekeerde wereld, maar die laagjes zijn nodig om de ware wereld te openen. Dit is het geheim van de Zebra-Brug."
"Goed, goed, maar geef me nu maar snel dat sap," zei ik tegen de dwerg. Ik begon enorm ongeduldig te worden.
"Zie," zegt de dwerg, "je bent ongeduldig, je leeft nog met een klok op je rug, en daarmee oefen je ook nog macht over anderen uit. Daarom kun je het sap niet drinken. Je moet eerst alle laagjes van de vrucht accepteren als voedzaam en nodig. Ook de laagjes waar je moe bent, waar je pijn hebt, en waar je moet wachten."
"Goed," zei ik, "hier heb je al mijn klokken. Hier heb je al mijn veren."
Plotseling voelde ik het sap in mijn mond glijden. Het was wonderbaarlijk. Het stroomde door mijn aderen en ......
Daar word ik wakker ..... was het allemaal maar een droom .... ?
Ik voel me zo anders ..... wat zullen de kinderen vandaag zeggen ?
Ik kijk in de spiegel, en ........
Ik ben in een Zebra veranderd.
Hoofdstuk 6. Terug op School
Op school aangekomen zijn de kinderen zo enthousiast ... Ze kennen me bijna niet meer terug. Ik heb mijn mand vol Zebra-Vruchten die ik uitdeel. De kinderen eten er gretig van, en de juffrouw maakt er Zebra-Sap van. De hele school staat op stelten. En iedereen wordt alsmaar kleiner, en ziet kleine mannetjes, met lichtblauwe kleding.
Ja, deze lichtblauwe wondervruchten vallen bij de hele school in smaak. We rennen als kabouters door de gangen, samen met de lichtblauwe mannetjes. We rennen naar de schoolbibliotheek, waar een van de lichtblauwe mannetjes een geheime tunnel kent, achter een schilderij. We vliegen door het gat naar binnen, om zo door de tunnel in een nieuwe wereld aan te landen. Het land van de Zebra-Vruchten. Zoveel bossen met zebra-bomen, vol met zebra-vruchten. We worden steeds kleiner en kleiner naarmate we er meer van eten, en we voelen ons zo anders.
De kinderen willen niet meer terug, maar ik weet dat we terug moeten. Het leven gaat verder, en dat is ook een onderdeel van de zebra-vrucht..... de verschillende laagjes die allemaal belangrijk waren voor het geheel.
Ik weet niet hoelang de vruchten werken. Ik weet ook niet hoelang ik het vol ga houden. Het lijkt wel een nieuwe uitvinding van me, en ik heb nu echt het gevoel dat ik goed bezig ben ... alsof ik nu echt ben bekeerd ...
Maar goed, ik ben nog steeds meester Rateldonk, ook al ben ik nu nog steeds een zebra. Ik vraag me af hoe lang ik dat blijf. We hebben onze normale grootte weer terug, de kinderen zijn rustig. Ik geef ze eens per week een zebra-vrucht. En ikzelf neem er drie op een dag ....
Misschien moet ik daar eens mee stoppen .... want ik ben nog steeds een zebra .....
"Rateldonk ?"
Ja, Heer Jezus...
"Vind je jezelf niet prachtig zo ?"
Ja, Heer Jezus ..... maar ....
"Maar ?"
Ik ben nu een zebra, maar .... wat zullen de mensen wel niet denken ..... als dit langer blijft duren .....
"De mensen ....."
En daar vervaagde Zijn Stem .....
"Rateldonk ?"
Ja, Vader ...
"Hoe was de Sap ?"
Goed, Vader, maar ....
"Maar ?"
De mensen ....
"Ja, de mensen ....."
En daar word ik wakker .... Ik ben weer normaal .... Ik kan weer normaal naar school, naar normale kinderen .... Eindelijk ben ik meester Rateldonk weer .....
Ik heb weer leren wennen aan de rode soep ..... Ik kan niet anders ..... want de mensen .......
"Ja, de mensen ..... Rateldonk ....."
Wie bent u dan ?
"Ik ben de Heilige Geest, de stem van je geweten ...."
Oh, leuk om te weten .....
"Rateldonk, de zebra-boom is vanmorgen omgehakt, door een rode beer .... De reizen naar de zebra-boom zijn nu afgelopen."
Ik kan er niet wakker om liggen .... Ik en mijn rode soep .....
"Oh, en Rateldonk, ..... de boom viel op de soep-fabriek ..... deze is totaal verwoest ....."
Dan heeft Jakob misschien nog wel een ander middeltje .....
"Nee, Rateldonk, het spelletje is uit....."
Dan speel ik een ander spelletje .....
"Oh, en Rateldonk .... een van de takken van de boom viel op de spelletjes-fabriek .... deze is ook totaal verwoest .... Wil je altijd het laatste woord hebben ?"
Ja, daar ben ik schoolmeester voor .....
"Je mag het laatste woord hebben, Rateldonk ...."
Dank u ....
"......Ja, Rateldonk ...... op de begrafenis van het Woordenboek van Babel .... want er was altijd maar een taal die gesproken mocht worden, en dat was jouw taal ....."
"Rateldonk ? Rateldonk ?"
Maar Rateldonk was al ver weg op zijn rode fietsje ... op zoek naar dat wat overgebleven is ..... op zoek naar nieuwe avonturen .....