Ik kwam binnen en alles was onder de spinnenwebben. Ik liep door de gang, en zag wat bijbels liggen en wat oude gezangenboeken onder het stof. De muren waren oud, sommigen gebarsten, en toen ik in de zaal kwam zag ik niemand op de kerkbanken zitten. Alles was hier leeg, en ik vroeg waarom. En de Heere sprak : Ze zijn allemaal in de stad. Niemand durft hier nog te komen, bang dat hun dromen hier kapot zullen gaan.

En ik ging naar de stad, en ik zag mensen lopen met droombollen om hun hoofden. De droombollen leken op een soort inktvissen, en ze zogen de hoofden van de mensen leeg in ruil voor mooie dromen. 'Leeghoofden,' noemden de Heere ze, want ze verloren zo hun gevoeligheid naar elkaar, en naar de Heere. En ik zag één van de tentakels telkens in de monden van de mensen komen, en de mensen begonnen muziek te maken, pret te maken. Het was feest. Oh, wat waren ze gelukkig, maar de inktvissen voerden hen door de hele stad totdat ze in een buitenwijk kwamen. Ze werden gevoerd tot een haven, en merkten niet eens dat ze het water ingingen. Ze konden gewoon door blijven ademen door zo'n tentakel in hun mond.

Ik ging terug naar de lege kerk omdat ik de afloop niet durfde te zien. Maar de Heere sprak : 'Die dromers met hun mooie dromen, maar deze dromen zijn niet van mij, en leiden hen tot de dood, omdat ze het kruis niet hebben gewild, de leegte niet gevuld, en daarom zijn zij zelf leeg geworden, als lege vaten voor de zee.'

Ik vroeg de Heere voorzichtig wat er dan op zee zou gebeuren. 'Kom,' zei de Heere, 'Ik zal het je laten zien.' Ik ging naar de bovenverdieping van de kerk, waar een balkon was, maar toen moest ik nog hoger komen bij een heel hoog raam, en vandaaruit kon ik alles zien. Ik zag vreselijke vissen komen die hen begonnen aan te vreten. Ze waren voer van de zee geworden, vissenvoer. Ik vond het vreselijk, want ik zag ook tussen hen waarvan ik dacht dat het vrienden waren.

Tranen begonnen uit mijn ogen te komen, en ik vroeg de Heere of die zee niet vervangen kon worden. En de Heere sprak : Wees jij een schip voor hen. Vertel hen over Mijn Liefde. En mijn tranen begonnen meer en meer te stromen, en werden als vuur. En de lege kerk veranderde in een ark, en ging over de vloed van tranen naar de inmiddels overstromende zee. 'Spuug mijn broeders en zusters uit !' riep ik tot de vissen. En ik zag hoe enkelen uitgespuwd werden, en ik hielp ze aan boord. Ik weet niet hoe lang het duurde, maar het water ging weer zakken, en een hele nieuwe natuur begon te ontstaan. De vissen begonnen uit te drogen, en weer kwamen er enkele broeders en zusters voort, gebonden aan handen en voeten. We maakten ze los, en dankten de Heere. Het was een bloeiende wildernis waarin we leefden, en de ark werd weer tot een kerk, maar ditmaal was er een kleine groep mensen in. Bomen en struiken begonnen voort te komen, en zij droegen andere broeders en zusters in zich, en zij sliepen. 'We moeten wachten op de nieuwe oogst,' zei ik.

En ik dacht na over hoeveel broeders en zusters we hadden verloren. Het waren er velen, maar toch gaf de Heere enkelen van hen terug. Het was als een nieuwe vlam in mijn hart.

Het is ongelofelijk dat christenen de Heere en Zijn Woord misbruiken om daardoor rijk te worden. Het welvaarts-evangelie is een egoistisch christendom. Heeft de Heere ons niet gezegd dat we ons moeten richten op de armen, de wezen en de weduwen ? Worden we niet door armoede rijk, zoals Christus ons ten voorbeeld was ? Het evangelie is een evangelie van armoede, een evangelie van het kruis. Keer daarom om van de weg van zelfbevrediging, en hangt uw vrouw aan, de Heilige Armoede. Keer daarom om van de weg van dure kleding, het harnas der wereld, en al haar sieraden, maar hangt uw man aan, het kruis. Draagt de doornenkroon tot het einde, drink van de beker van het lijden, om zo één te zijn met de Goddelijke Natuur.

Nee, niet de wereld moet zich bekeren. U moet u bekeren. Dat wat u kerk noemt is geen kerk. De ware kerk is leeg, en zal alleen door enkelingen bezocht worden, verdwaalde bezoekers, dronken geworden van het kruis, de armoe in de handen houdend. Zij waren op zoek naar wat overgebleven was, en zij hebben het gevonden. Daarom : Verlaat de stad, want God zal haar slaan. Begin aan uw zwerftocht, naar de laatste lichtjes in de wildernis. Tot een lege kerk zult u komen, en dan zal het grote avontuur voor u beginnen. U zult daar de hemel zien opengaan, en daar zal de Heere tot u spreken. Het zal zijn van hart tot hart.

Van hart tot hart, aan elkaar verbonden door het Bloed van Christus, door de klappen van het kruis, gevoelig geworden. Het spotkleed heeft u beiden omhuld en heeft u verwarmd. Van hart tot hart gaan de lichtjes aan tot vuurvlammetjes, want de spijkers zijn diep gegaan. Ze hebben het hart geopend, en ook de ogen zijn opengegaan.


En ik zag mijn broeders en zusters die zo lang in de bomen hadden geslapen uit de bomen komen, en ze waren verwonderd over de nieuwe natuur. En ze hoorden het geluid van de vogels en de apen, en het gebrul van de wilde dieren, en ze omhelsden elkaar, van hart tot hart. Ze waren als geriemd door het spotkleed. Rijk waren ze niet, maar arm, en vol van liefde. Door tranen wasten ze elkaar, en ze hieven hun ogen op om Christus te zien. Hij verscheen daar in de wolken als een zacht lichtend licht. Bliksem kwam uit zijn ogen, en een rode gloed omhulde Hem, en sprak : Verkondig Mijn Evangelie van Armoe en Liefde tot aan het einde der dagen.

En we kwamen tot een zee van tranen, en zij die de rijkdom hadden aangehangen waren tot vissen geworden, en we begonnen het evangelie te verkondigen. En telkens als er een hart werd geraakt, dan steeg de ziel vanuit de vis op, om zijn oude lichaam achter te laten, en werd vernieuwd door de sterren, om te worden één van ons.