Rusthuis Visioen S.B.A.T. - Continental Gateway Members Area
Hotel Dagdroom
Verhalen
Nuls Verhalen
Het Rode Luchtkoraal - Deel 1
14 februari 2007
De engelen hadden een zware strijd te voeren tegen de zee-demonen. Ze zaten in hun luchtschepen, om de zeeen onder hen af te scannen, en hadden verschillende demoonsoorten op het scherm. Ze hadden net de lessen afgerond op de engelenschool, en nu moesten ze dan hetgeen ze geleerd hadden in praktijk brengen. Gelukkig ging er een leraar met hen mee die er voor zorgde dat hen niets overkwam...
Het Rode Luchtkoraal
Hoofdstuk 1. Opdracht Onderwater
Hoofdstuk 2. De Dans van de Orca
Hoofdstuk 3. Kabouter-Virus
Deel 1
Hoofdstuk 1. Opdracht Onderwater
De engelen hadden een zware strijd te voeren tegen de zee-demonen. Ze zaten in hun luchtschepen, om de zeeen onder hen af te scannen, en hadden verschillende demoonsoorten op het scherm. Ze hadden net de lessen afgerond op de engelenschool, en nu moesten ze dan hetgeen ze geleerd hadden in praktijk brengen. Gelukkig ging er een leraar met hen mee die er voor zorgde dat hen niets overkwam. Het was een Morgenster, een onderwijzer, een wat oudere, wijzere engel ... Hij had rode klederen aan met een rood kleed om hem heen ... Rood ... in meerdere tinten ... Hij was een morgenster in de orde van de morgenroders ... Hij werd zo ook genoemd : "Morgenrood" ... De leerling-engelen hadden veel respect voor hem ... Hij was vroeger een seraf, een oorlogs-engel, en had vele grote en gevaarlijke demonen verslagen ... Voor elke leidinggevende demoon die hij had verslagen kwam er een dun licht streepje op zijn rode jas terecht ... deze jas zat vol met zulke streepjes ... Het was alsof hij met het rode goud was bezaaid .... Nu was hij dan een morgenster, een leraar van Gods Geheimen en plannen ... Het was een engel met zo'n heerlijkheid, dat zijn leerling-engelen er niet genoeg van kregen naar hem te luisteren ... Hij had een gouden stem in allerlei tonen die zich als vloeibare chocolade in elkaar vermengden. ...Hij maakte kunstwerken van hun geheugen ... Zodat ze graag met hun geheugen werkten ... Het geheugen ... zo zei hij .... was het arsenaal ... vol met belangrijke wapens tegen de vijand ...
Nu had hij ze dan zo'n lange tijd onderwezen over de gewesten van de zee ... Hij leerde hen de gevaarlijke spelonken kennen, de valstrikken, maar ook de schatten, die vooral diep in de zee op verborgen plekken lagen .... Morgenrood was bekend om zijn grappen ... Hij kon de dingen soms op zo'n manier zeggen, dat wonden ogenblikkelijk verdwenen ... Het was een begaafde engel, waar zijn engelen-leerlingen, en alle engelenleraren van de engelenschool erg trots op waren ...
Ze hadden een stekelige demoon op het scherm .. Ze kenden dit soort, omdat Morgenrood er veel over had verteld ... Morgenrood had hen veel verteld over hoe netels werkten en andere steekwapens in de huiden van demonen ... Ze konden zichzelf zo goed camoufleren, dat de engelen goed werden gewaarschuwd door Morgenster niet zomaar dingen aan te raken ... Ze moesten voorzichtig worden en eerst de dingen afscannen en reinigen voordat ze er op gingen zitten, stappen of staan .... Ze moesten eerst voldoende anti-gif hebben en beschermende lagen, alvorens gebieden te betreden ... Dat was een hele kunst ... Ze moesten vooral op hun hoede zijn voor verborgen gevaren en dubbele bodems ... Ze moesten op de hoogte zijn van de verandering van het getij ... de tijdstippen ... en daarbij hun eigen klokken goed programmerende ... Dit was een hele klus ... Maar Morgenrood hielp hen daarbij ...
Op gezette tijden konden bepaalde luchtschepen onder water gaan voor missies en onderzoek ... Emiliel was een piloot van een van zulke luchtschepen ... Hij was een cherub, een lange goudkleurig geklede engel met hier en daar blauwe banden ... Hij stond in voor de veiligheid van de leerling-engelen ... Ze hadden de opdracht een meisjes-ziel te redden. Ze was tijdens een zeilwedstrijd verdronken toen ze door de giek van boord werd geslagen ... Demonen brachten haar tot het dodenrijk van de zee waar ze in een koraalrif werd vastgeklonken ... De dingen die daar gebeurden waren verschrikkelijk ... Haar ziel groeide in het koraal terwijl de plantaardig/dierlijke mechanismes zich met haar ziele-inhoud voedden .... Ze was levend en groeiend voedsel geworden ... en Emiliel stuurde zijn schip erop af ... Ze hadden de plaats al op het scherm ... De leerling- engelen zaten achter hun computers, en enkelen van hen vuurden al wat pijlen af om verschillende demonische wachters uit te schakelen ... Deze plek werd goed bewaakt ... Een enorme anemoon kwam op het schip af, een rode, met vele vangarmen ... Met het gif probeerde de anemoon door de muren van het schip heen te breken ... Ineens door een enorme inwaartse zuigkracht werden ze door de anemoon opgeslokt .... Maar dit stond al in het plan opgetekend ... Ze waren nu in de tempel van de heer der zee gekomen, de heerser over de dodenrijken onder water .... het was een oude strategie om de krachten van de engelen te testen : de opslokking ... en zo konden de engelen van binnenuit de terreur ongedaan maken ... Het was een technologische truc .... En Emiliel had dit al wel eens eerder gedaan ... Morgenrood hield het allemaal goed in de gaten ...
Het was alsof het schip door duizenden haaien werd opgeslokt, maar nu konden ze dan een kijkje nemen in de tempel van deze dodenrijken, waar alle gemene apparaatjes te vinden zouden zijn ... Ze moesten een paar belangrijke pluggen onschadelijk maken .... Emiliel dreef rustig naar het hart van de anemoon .... Voor hem was het allemaal een koud kunstje ... Maar een paar leerling-engelen huiverden in hun stoelen ... Er was hier een enorme hitte die het schip probeerde te infiltreren ... en opeens was er een enorm gegil .... Leerlingen hadden een paar rode anemonen door de vloer zien komen ... en probeerden de griezels ongedaan te maken met hun laserzwaarden .... Maar de vangarmen begonnen snel door het hele schip heen te groeien ....
In het hart van de anemoon aangekomen, zagen ze een enorme hal waarin ze terecht waren gekomen .. Helemaal aan het einde van de hal stond een grote lange smalle troon, omringd met koralen, waarop een enorm sinister beest zat .. Hij had een lang dun gezicht, een rood gezicht, met een tuitende mond ... Zijn stem bulderde in een echo die steeds lager van toon werd ... en steeds zachter ... Emiliel zei dat hij hierdoor het schip probeerde te infiltreren ... Plotseling leek het alsof het schip explodeerde, maar Emiliel riep dat het maar een truc was, een multi-sensitief beeld wat in hun hersenen werd geprojecteerd ... Emiliel riep naar de leerlingen dat ze allemaal elkaar vast moesten houden ... Hij zei dat het maar een bepaalde droomlevel was waarin dit gebeurde, dat ze niets hadden te vrezen, en dat ze zo gewoon weer wakker zouden worden in het schip ... Ze waren door slaapwapenen aangevallen .... Sommige leerlingen kregen de rillingen ... Ze hielden elkaar allemaal stevig vast en langzaam zoog het rode beest hen tot de troon ... Het leek wel een eeuwigheid te duren .... De troon kwam maar niet dichterbij, terwijl ze toch richting de troon bewogen .... "Dit is afstands-verbeelding," zei Emiliel ... "ook iets om je geen zorgen over te maken ..." Plotseling was het alsof de hal draaide en ze naar beneden vielen richting de troon ... Het was alsof ze met een smak op het gezicht van het enorme beest vielen .... Hij zoog hen naar binnen .... "Wat komen jullie doen ?" bulderde hij ... Emiliel legde hen uit dat dit allemaal standaard was ... dat het beest met deze trucs hen onzeker en bang probeerde te maken ... Emiliel had ineens een paarse sidderaal in zijn hand die hen wel leek te verblinden en te verdoven ... Hij zei : "Dit is die plug ... zodra ik deze plug heb gebroken, worden jullie gewoon weer wakker in het schip ... En dan zijn jullie onder zijn invloed vandaan zodat jullie het meisje zonder problemen kunnen redden ..." En zo gebeurde het ... Emiliel brak de sidderaal, en iedereen werd wakker in het schip .... Ze keken recht in een fel licht waar ze het meisje zagen spartelen ... Ze konden nu via hun hartstralen het meisje bereiken en haar in het schip loodsen .... Ze was zo blij om met hen mee te gaan ... Ze had een verschrikkelijke strijd achter de rug .... Ze wist dat zij haar naar Jezus zouden brengen ...
Morgenrood was trots op hen ... de missie was geslaagd .... en het schip steeg al snel op vanuit de enorme zee ... en in de lucht ontstond er een bliksemflits die het schip teletransporteerde naar de troonzaal van Jezus ... Het was een enorme hal met zacht lichtblauw licht .... Ze zagen de troon van Jezus in de verte, een lange dunne troon, bijna gotisch, maar dan in een hele andere, zachte stijl ... Jezus glimlachte en strekte zijn armen naar haar uit .... Ze rende zoals ze nog nooit gerend had, maar het leek wel alsof ze geen stap dichterbij kwam .... Wat had de Heer toch een humor .... de leerling-engelen glimlachten ... en ook het meisje begon te lachen ... Ze voelde zich zalig, alsof ze omringd was door zachte bubbels ..... "Mijn Baby," sprak Jezus ... terwijl zijn echo steeds zachter en luider werd ... De woorden waren alsof Hij naast haar stond, en in haar oor sprak .... Zo genezend ... Ze zag Hem niet meer ... maar naar gevoel kwam Hij steeds dichterbij ... "Trucage, Heer ?" vroeg een van de leerling-engelen .... "Ja," zei Jezus ... "Hemelse Techniek ... Ik ben trots op je Andron ... Je hebt jezelf goed op de hoogte gebracht ..." Andron glimlachte dieper en dieper ....
"Zeg, Andron," sprak Jezus ... "breng deze lieve dame naar het wolkenhuis ... Ze heeft een erg moeilijke tijd achter de rug ...."
In en om het wolkenhuis vlogen luchtdolfijnen .. Ze hadden zulke zachte, diepe stemmen ... Stemmen die je geheel konden invullen en omhullen ... Het waren lichtwezens van God ... van zo'n hoge orde ... dat God er nog weinig melding van maakte .....
Hoofdstuk 2. De Dans van de Orca
Dicht rondom het huis van de Vader zwommen Orca's ... Prachtige wezens waren dat. De Vader maakte er nog niet al te veel melding van ... Dit waren zijn geheimen ... Hij had ze bewaard voor Zijn getrouwe kinderen ... Ze waren naar Hem op reis ... Ze wilden niets liever dan bij Hem zijn ...
Deze Orca's zouden de Vader helpen om het grote spel op te richten ... Het grote spel wat Hij voor Zijn kinderen had klaargelegd .... De Vader glimlachte een beetje .. "Daar beneden denken ze allemaal mij te kennen, maar ze kweken hun eigen anemoontjes en koraalstruikjes ...." sprak Hij .... Daarom zou ... het grote spel moeten komen ....
"Daar beneden ... daar beneden ..." sprak de Vader "...tja.."
Een paar engelen keken hem glimlachend aan ... De Vader was altijd zo fragmentarisch ... Hij vloog van onderwerp naar onderwerp ... Tja, er was ook zoveel te doen ... en zoveel te beleven ...
Een geheimzinnige glimlach verscheen er op zijn gezicht ... Het meisje keek haar ogen uit ... Wat een fantastische wereld was dit .... met al deze regenboog-tuinen ...
"Heb je wel eens gehoord van de Spruit ?" vraagt Hij het meisje ....
"Ja !" roept het meisje ... "Dat had ik als kind eens een keer gelezen in Zacharia ... De Spruit die zal komen om de tempel te bouwen en dan als koning zal heersen ... Ik dacht altijd dat het een klein dwergje was ... haha ..." lachte het meisje ...
"Ja, dat is ook zo ..." zegt de Vader ..."het is een klein kaboutertje ... En dat moet ook wel ... want alleen de kleine dingen zullen groot heten .... Het leven is in kleine zaadjes verborgen .... Zeg, heb je weleens over je lichaam nagedacht ... wat niet zou kunnen functioneren zonder de uiterst accurate celletjes ? Er marcheren heel wat van die dingen in je rond ... En het zijn jouw vriendjes, want ze helpen je goed ..."
Het meisje begint te schaterlachen .... Ze wist niet dat God de Vader zoveel humor had ... En hij leek veel meer op klaas vaak dan op het beeld wat ze altijd van Hem had ...
Ze was erg op haar gemak ... Het was net alsof ze gewoon met de buurman sprak ... Maar deze man was zo grappig ...
"Enneh ..," knipoogte de Vader ... "beneden he, beneden .... tja"
"Beneden hebben ze het grote sprookjesboek bezoedeld ... Maar ach ... Het gaat nog steeds over draken en andere beesten die je moet verslaan ..."
Plotseling werd de stem vager en vager, en uiteindelijk werd ze wakker ... Ze had alles maar gedroomd .... een afschuwelijke nachtmerrie die in een wonderbaarlijke droom veranderde .... En het was zo vreemd, want in de droom was ze veel ouder ....
Het was tijd om naar school te gaan ... Ze had inmiddels veel te vertellen ... Ze had de duivel ontmoet in de hel, en daarna Jezus en de Vader met zoveel engelen .... op een plaats ... tja ... ze kon er nog niet goed over uit ... Maar de kinderen lachten haar uit ... En ook de meester schudde zijn hoofd .... "de dromer" noemden ze haar altijd .... Het was niet de eerste keer dat ze met zo'n kleurrijk verhaal kwam aanzetten ....
Zondag in de kerk zou ze het aan de dominee vertellen .. Misschien dat hij haar wel zou geloven ...
Benieuwd hoe het verhaal verder gaat ? Lees dan snel verder in Deel 2
Hoofdstuk 1. Opdracht Onderwater
Hoofdstuk 2. De Dans van de Orca
Hoofdstuk 3. Kabouter-Virus
Deel 1
Hoofdstuk 1. Opdracht Onderwater
De engelen hadden een zware strijd te voeren tegen de zee-demonen. Ze zaten in hun luchtschepen, om de zeeen onder hen af te scannen, en hadden verschillende demoonsoorten op het scherm. Ze hadden net de lessen afgerond op de engelenschool, en nu moesten ze dan hetgeen ze geleerd hadden in praktijk brengen. Gelukkig ging er een leraar met hen mee die er voor zorgde dat hen niets overkwam. Het was een Morgenster, een onderwijzer, een wat oudere, wijzere engel ... Hij had rode klederen aan met een rood kleed om hem heen ... Rood ... in meerdere tinten ... Hij was een morgenster in de orde van de morgenroders ... Hij werd zo ook genoemd : "Morgenrood" ... De leerling-engelen hadden veel respect voor hem ... Hij was vroeger een seraf, een oorlogs-engel, en had vele grote en gevaarlijke demonen verslagen ... Voor elke leidinggevende demoon die hij had verslagen kwam er een dun licht streepje op zijn rode jas terecht ... deze jas zat vol met zulke streepjes ... Het was alsof hij met het rode goud was bezaaid .... Nu was hij dan een morgenster, een leraar van Gods Geheimen en plannen ... Het was een engel met zo'n heerlijkheid, dat zijn leerling-engelen er niet genoeg van kregen naar hem te luisteren ... Hij had een gouden stem in allerlei tonen die zich als vloeibare chocolade in elkaar vermengden. ...Hij maakte kunstwerken van hun geheugen ... Zodat ze graag met hun geheugen werkten ... Het geheugen ... zo zei hij .... was het arsenaal ... vol met belangrijke wapens tegen de vijand ...
Nu had hij ze dan zo'n lange tijd onderwezen over de gewesten van de zee ... Hij leerde hen de gevaarlijke spelonken kennen, de valstrikken, maar ook de schatten, die vooral diep in de zee op verborgen plekken lagen .... Morgenrood was bekend om zijn grappen ... Hij kon de dingen soms op zo'n manier zeggen, dat wonden ogenblikkelijk verdwenen ... Het was een begaafde engel, waar zijn engelen-leerlingen, en alle engelenleraren van de engelenschool erg trots op waren ...
Ze hadden een stekelige demoon op het scherm .. Ze kenden dit soort, omdat Morgenrood er veel over had verteld ... Morgenrood had hen veel verteld over hoe netels werkten en andere steekwapens in de huiden van demonen ... Ze konden zichzelf zo goed camoufleren, dat de engelen goed werden gewaarschuwd door Morgenster niet zomaar dingen aan te raken ... Ze moesten voorzichtig worden en eerst de dingen afscannen en reinigen voordat ze er op gingen zitten, stappen of staan .... Ze moesten eerst voldoende anti-gif hebben en beschermende lagen, alvorens gebieden te betreden ... Dat was een hele kunst ... Ze moesten vooral op hun hoede zijn voor verborgen gevaren en dubbele bodems ... Ze moesten op de hoogte zijn van de verandering van het getij ... de tijdstippen ... en daarbij hun eigen klokken goed programmerende ... Dit was een hele klus ... Maar Morgenrood hielp hen daarbij ...
Op gezette tijden konden bepaalde luchtschepen onder water gaan voor missies en onderzoek ... Emiliel was een piloot van een van zulke luchtschepen ... Hij was een cherub, een lange goudkleurig geklede engel met hier en daar blauwe banden ... Hij stond in voor de veiligheid van de leerling-engelen ... Ze hadden de opdracht een meisjes-ziel te redden. Ze was tijdens een zeilwedstrijd verdronken toen ze door de giek van boord werd geslagen ... Demonen brachten haar tot het dodenrijk van de zee waar ze in een koraalrif werd vastgeklonken ... De dingen die daar gebeurden waren verschrikkelijk ... Haar ziel groeide in het koraal terwijl de plantaardig/dierlijke mechanismes zich met haar ziele-inhoud voedden .... Ze was levend en groeiend voedsel geworden ... en Emiliel stuurde zijn schip erop af ... Ze hadden de plaats al op het scherm ... De leerling- engelen zaten achter hun computers, en enkelen van hen vuurden al wat pijlen af om verschillende demonische wachters uit te schakelen ... Deze plek werd goed bewaakt ... Een enorme anemoon kwam op het schip af, een rode, met vele vangarmen ... Met het gif probeerde de anemoon door de muren van het schip heen te breken ... Ineens door een enorme inwaartse zuigkracht werden ze door de anemoon opgeslokt .... Maar dit stond al in het plan opgetekend ... Ze waren nu in de tempel van de heer der zee gekomen, de heerser over de dodenrijken onder water .... het was een oude strategie om de krachten van de engelen te testen : de opslokking ... en zo konden de engelen van binnenuit de terreur ongedaan maken ... Het was een technologische truc .... En Emiliel had dit al wel eens eerder gedaan ... Morgenrood hield het allemaal goed in de gaten ...
Het was alsof het schip door duizenden haaien werd opgeslokt, maar nu konden ze dan een kijkje nemen in de tempel van deze dodenrijken, waar alle gemene apparaatjes te vinden zouden zijn ... Ze moesten een paar belangrijke pluggen onschadelijk maken .... Emiliel dreef rustig naar het hart van de anemoon .... Voor hem was het allemaal een koud kunstje ... Maar een paar leerling-engelen huiverden in hun stoelen ... Er was hier een enorme hitte die het schip probeerde te infiltreren ... en opeens was er een enorm gegil .... Leerlingen hadden een paar rode anemonen door de vloer zien komen ... en probeerden de griezels ongedaan te maken met hun laserzwaarden .... Maar de vangarmen begonnen snel door het hele schip heen te groeien ....
In het hart van de anemoon aangekomen, zagen ze een enorme hal waarin ze terecht waren gekomen .. Helemaal aan het einde van de hal stond een grote lange smalle troon, omringd met koralen, waarop een enorm sinister beest zat .. Hij had een lang dun gezicht, een rood gezicht, met een tuitende mond ... Zijn stem bulderde in een echo die steeds lager van toon werd ... en steeds zachter ... Emiliel zei dat hij hierdoor het schip probeerde te infiltreren ... Plotseling leek het alsof het schip explodeerde, maar Emiliel riep dat het maar een truc was, een multi-sensitief beeld wat in hun hersenen werd geprojecteerd ... Emiliel riep naar de leerlingen dat ze allemaal elkaar vast moesten houden ... Hij zei dat het maar een bepaalde droomlevel was waarin dit gebeurde, dat ze niets hadden te vrezen, en dat ze zo gewoon weer wakker zouden worden in het schip ... Ze waren door slaapwapenen aangevallen .... Sommige leerlingen kregen de rillingen ... Ze hielden elkaar allemaal stevig vast en langzaam zoog het rode beest hen tot de troon ... Het leek wel een eeuwigheid te duren .... De troon kwam maar niet dichterbij, terwijl ze toch richting de troon bewogen .... "Dit is afstands-verbeelding," zei Emiliel ... "ook iets om je geen zorgen over te maken ..." Plotseling was het alsof de hal draaide en ze naar beneden vielen richting de troon ... Het was alsof ze met een smak op het gezicht van het enorme beest vielen .... Hij zoog hen naar binnen .... "Wat komen jullie doen ?" bulderde hij ... Emiliel legde hen uit dat dit allemaal standaard was ... dat het beest met deze trucs hen onzeker en bang probeerde te maken ... Emiliel had ineens een paarse sidderaal in zijn hand die hen wel leek te verblinden en te verdoven ... Hij zei : "Dit is die plug ... zodra ik deze plug heb gebroken, worden jullie gewoon weer wakker in het schip ... En dan zijn jullie onder zijn invloed vandaan zodat jullie het meisje zonder problemen kunnen redden ..." En zo gebeurde het ... Emiliel brak de sidderaal, en iedereen werd wakker in het schip .... Ze keken recht in een fel licht waar ze het meisje zagen spartelen ... Ze konden nu via hun hartstralen het meisje bereiken en haar in het schip loodsen .... Ze was zo blij om met hen mee te gaan ... Ze had een verschrikkelijke strijd achter de rug .... Ze wist dat zij haar naar Jezus zouden brengen ...
Morgenrood was trots op hen ... de missie was geslaagd .... en het schip steeg al snel op vanuit de enorme zee ... en in de lucht ontstond er een bliksemflits die het schip teletransporteerde naar de troonzaal van Jezus ... Het was een enorme hal met zacht lichtblauw licht .... Ze zagen de troon van Jezus in de verte, een lange dunne troon, bijna gotisch, maar dan in een hele andere, zachte stijl ... Jezus glimlachte en strekte zijn armen naar haar uit .... Ze rende zoals ze nog nooit gerend had, maar het leek wel alsof ze geen stap dichterbij kwam .... Wat had de Heer toch een humor .... de leerling-engelen glimlachten ... en ook het meisje begon te lachen ... Ze voelde zich zalig, alsof ze omringd was door zachte bubbels ..... "Mijn Baby," sprak Jezus ... terwijl zijn echo steeds zachter en luider werd ... De woorden waren alsof Hij naast haar stond, en in haar oor sprak .... Zo genezend ... Ze zag Hem niet meer ... maar naar gevoel kwam Hij steeds dichterbij ... "Trucage, Heer ?" vroeg een van de leerling-engelen .... "Ja," zei Jezus ... "Hemelse Techniek ... Ik ben trots op je Andron ... Je hebt jezelf goed op de hoogte gebracht ..." Andron glimlachte dieper en dieper ....
"Zeg, Andron," sprak Jezus ... "breng deze lieve dame naar het wolkenhuis ... Ze heeft een erg moeilijke tijd achter de rug ...."
In en om het wolkenhuis vlogen luchtdolfijnen .. Ze hadden zulke zachte, diepe stemmen ... Stemmen die je geheel konden invullen en omhullen ... Het waren lichtwezens van God ... van zo'n hoge orde ... dat God er nog weinig melding van maakte .....
Hoofdstuk 2. De Dans van de Orca
Dicht rondom het huis van de Vader zwommen Orca's ... Prachtige wezens waren dat. De Vader maakte er nog niet al te veel melding van ... Dit waren zijn geheimen ... Hij had ze bewaard voor Zijn getrouwe kinderen ... Ze waren naar Hem op reis ... Ze wilden niets liever dan bij Hem zijn ...
Deze Orca's zouden de Vader helpen om het grote spel op te richten ... Het grote spel wat Hij voor Zijn kinderen had klaargelegd .... De Vader glimlachte een beetje .. "Daar beneden denken ze allemaal mij te kennen, maar ze kweken hun eigen anemoontjes en koraalstruikjes ...." sprak Hij .... Daarom zou ... het grote spel moeten komen ....
"Daar beneden ... daar beneden ..." sprak de Vader "...tja.."
Een paar engelen keken hem glimlachend aan ... De Vader was altijd zo fragmentarisch ... Hij vloog van onderwerp naar onderwerp ... Tja, er was ook zoveel te doen ... en zoveel te beleven ...
Een geheimzinnige glimlach verscheen er op zijn gezicht ... Het meisje keek haar ogen uit ... Wat een fantastische wereld was dit .... met al deze regenboog-tuinen ...
"Heb je wel eens gehoord van de Spruit ?" vraagt Hij het meisje ....
"Ja !" roept het meisje ... "Dat had ik als kind eens een keer gelezen in Zacharia ... De Spruit die zal komen om de tempel te bouwen en dan als koning zal heersen ... Ik dacht altijd dat het een klein dwergje was ... haha ..." lachte het meisje ...
"Ja, dat is ook zo ..." zegt de Vader ..."het is een klein kaboutertje ... En dat moet ook wel ... want alleen de kleine dingen zullen groot heten .... Het leven is in kleine zaadjes verborgen .... Zeg, heb je weleens over je lichaam nagedacht ... wat niet zou kunnen functioneren zonder de uiterst accurate celletjes ? Er marcheren heel wat van die dingen in je rond ... En het zijn jouw vriendjes, want ze helpen je goed ..."
Het meisje begint te schaterlachen .... Ze wist niet dat God de Vader zoveel humor had ... En hij leek veel meer op klaas vaak dan op het beeld wat ze altijd van Hem had ...
Ze was erg op haar gemak ... Het was net alsof ze gewoon met de buurman sprak ... Maar deze man was zo grappig ...
"Enneh ..," knipoogte de Vader ... "beneden he, beneden .... tja"
"Beneden hebben ze het grote sprookjesboek bezoedeld ... Maar ach ... Het gaat nog steeds over draken en andere beesten die je moet verslaan ..."
Plotseling werd de stem vager en vager, en uiteindelijk werd ze wakker ... Ze had alles maar gedroomd .... een afschuwelijke nachtmerrie die in een wonderbaarlijke droom veranderde .... En het was zo vreemd, want in de droom was ze veel ouder ....
Het was tijd om naar school te gaan ... Ze had inmiddels veel te vertellen ... Ze had de duivel ontmoet in de hel, en daarna Jezus en de Vader met zoveel engelen .... op een plaats ... tja ... ze kon er nog niet goed over uit ... Maar de kinderen lachten haar uit ... En ook de meester schudde zijn hoofd .... "de dromer" noemden ze haar altijd .... Het was niet de eerste keer dat ze met zo'n kleurrijk verhaal kwam aanzetten ....
Zondag in de kerk zou ze het aan de dominee vertellen .. Misschien dat hij haar wel zou geloven ...
Benieuwd hoe het verhaal verder gaat ? Lees dan snel verder in Deel 2