God is bezig om een generatie hedendaagse profeten op te wekken. Dat zijn doorgaans niet de mensen die onder het mom van "Zo spreekt de Here" allerlei vage voorspellingen doen. Maar het zijn mensen die door de Heilige Geest feilloos zien wat er in de fundamenten van de Kerk fout zit en hoe het anders zou moeten. De Gemeente is immers gebouwd op het 'fundament van apostelen en profeten' (Ef. 2:20). Profeten houden zich dus bezig met de fundamenten van de Kerk en stellen daarom fundamentele vragen. Heeft Jezus het als Hoofd van de Gemeente nog wel voor het zeggen? Welke waarden weerspiegelt de Gemeente? Waar is de levenskracht? Vanuit welke geest opereert het leiderschap? Wat doet de Heilige Geest in onze tijd en hoe kan de Gemeente daarin meegaan? Profeten leggen de vinger op de zere plek en geven aan waar fundamentele veranderingen moeten plaatsvinden.

Dat is meteen ook de reden waarom profeten in veel gemeenten geen ruimte krijgen, laat staan in het leiderschap kunnen functioneren. Ze morrelen aan de fundamenten van de Gemeente, en dat is lastig voor leiders met een 'geinvesteerd belang' in het bestaande kerksysteem. Want als je wat God door de hedendaagse profeten zegt serieus neemt, dan moet het roer om. We hebben het dan niet over enkele kleine aanpassingen in het gemeenteprogramma of de statuten, maar over een noodzakelijke reformatie van de Gemeente in al haar facetten.

De kerk zoals we die vandaag de dag kennen is niet de gemeente zoals Jezus die heeft bedoeld. Leg de huidige gemeentepraktijk maar eens naast het Nieuwe Testament en vraag de Heilige Geest om je ogen te openen voor de verschillen. Veel overeenkomsten zul je namelijk niet aantreffen! Dat Jezus zijn Gemeente toch nog zegent, zegt meer over Jezus dan over de Gemeente. We hebben een aanraking van God nodig, een ware opwekking zelfs. Maar slechts weinigen beseffen dat als er een geestelijke herleving komt, een structurele reformatie niet kan uitblijven. Nieuwe wijn past namelijk niet in oude zakken (Matt. 9:17). We moeten God toestaan om nieuwe wijnzakken te vormen die de nieuwe wijn kan vasthouden.

De fundamentele vraag is dus: wat mag het gehoorzamen van Jezus ons kosten? Zijn we bereid om onze religieuze systemen, 'fijne' programma's en kerkelijke tradities los te laten voor iets beters? Als je die bereidheid hebt, vraag de Heilige Geest dan om je los te weken van verkeerde zienswijzen en gemeentepraktijken. Bekeer je waar nodig en doe het anders.

Ik kom de laatste tijd veel christenen tegen die uit de kerk zijn gestapt. Let wel: ze zijn niet uit de Gemeente van Jezus gestapt, maar uit het kerkelijke systeem. De Gemeente van Jezus is immers daar waar twee of drie bijeen zijn in Zijn naam (Matt. 18:20). Ze hebben genoeg van het 'kerkje spelen', van religieuze programma's zonder gemeenschap, van one-man shows, kanselpreken en podiumspektakel zonder een levensveranderende ontmoeting met God, van een krachteloze kerk waaraan niet-christenen totaal geen boodschap hebben. Zijn deze mensen dom en rebels? Nee, doorgaans zijn het de gemeenteleden die zelf nadenken (ja, ze bestaan nog) en door God gezegend zijn met een gezond stuk profetisch inzicht. Vaak zijn het mensen die actief in het kader hebben gefunctioneerd en langzaamaan tot de ontdekking komen dat 'dit het niet is'. Ze schuiven naar de rand van de gemeente en springen er op een gegeven moment, al dan niet gedwongen, uit. Is dat erg? Nee, eigenlijk niet. Gemeenten die niet willen veranderen kunnen deze 'dwarsliggers' maar beter kwijt zijn. Mijn gebed is dat deze mensen niet verbitterd raken, maar door God gebruikt gaan worden om nieuwe gemeenten te vormen met een nieuw fundament.


Verder naar het tweede artikel:
De wedergeboorte van de kerk